زنان دوره ودایی (در حدود 1500-1200 پیش از میلاد مسیح) ، مظاهر دستاوردهای فکری و معنوی بودند. وداها در مورد این زنها ، که هم شرکای مرد خود را تکمیل و هم مکمل می کنند ، حرفهای زیادی برای گفتن دارند. وقتی صحبت از چهره های زن قابل توجهی از دوره ودایی می شود ، چهار نام - غوشا ، لوپامودرا ، سولبه ها میتراعی و گرگی - به ذهن می رسد.
غوشه
خرد ودایی در سرودهای بی شماری محصور شده و 27 زن متبحر از آنها ظهور می کنند. اما بیشتر آنها صرفاً انتزاعی هستند به جز معدود ، مانند غوشه ، که شکل مشخصی از انسان دارد. نوه دیرگاتاماها و دختر کاکشیواات ، هر دو آهنگساز سرودها در ستایش اشوین ، غوشه دو سرود کامل از کتاب دهم دارد که هرکدام حاوی 14 آیه است که به نام او اختصاص داده شده است. اولین اشوین ، دوقلوهای آسمانی که پزشک نیز هستند ، مداحی می کند. دوم خواسته شخصی است که احساسات و خواسته های صمیمی او را برای زندگی متاهل بیان می کند. غوشه به یک بیماری ناامیدکننده غیرقابل تحمل ، احتمالاً جذام رنج می برد و در خانه پدرش یک اسپینسر بود. دخالت های او با اشوین و فداکاری پدران و مادران نسبت به آنها باعث شده است تا بیماری او را درمان کنند و به او اجازه دهند سعادت زناشویی را تجربه کنند.
لوپامودرا
Rig Veda ("دانش سلطنتی") مکالمه های طولانی بین مریم گربه Agasthya و همسرش لوپامودرا دارد که شهادت و هوشی و خوبی های دومی را نشان می دهد. همانطور که از افسانه می گذرد ، لوپامودرا توسط مریم گلی آگاستیا ایجاد شد و به عنوان دختر پادشاه ویداربه به وی اهدا شد. این زوج سلطنتی بهترین آموزش ممکن را به او دادند و او را در میان تجملات پرورش دادند. هنگامی که او به یک سن ازدواج رسید ، آگاستیا ، متقیه ای که تحت نذورات ادب و فقر بود ، می خواست صاحبش شود. لوپا با ازدواج با او موافقت کرد و کاخ خود را برای گله زنی آگاستیا ترک کرد. پس از مدت طولانی خدمت به وفاداری به همسرش ، لوپا از رفتارهای سخت خود خسته شد. او سرودى از دو كتاب نوشت كه به خاطر توجه و عشق به او ادعاى دلسوزانه كرد. پس از مدت کوتاهی ، مریم گلی وظایف خود را در قبال همسرش فهمید و زندگی زاهدانه و زاهدانه خود را با غیرت برابر انجام داد و به یکسری قدرت های معنوی و جسمی رسید. پسری برای آنها به دنیا آمد. از او به عنوان دردهاسیو نامگذاری شد که بعدها شاعر بزرگی شد.
میترایی
ریگ ودا حاوی حدود یک هزار سرود است که حدود 10 مورد از آنها معتبر به میتریایی ، زن جستجوگر و فیلسوف است. او در تقویت شخصیت همسر متخالص خود یجیناوالکیا و شکوفایی افکار معنوی خود نقش داشت. یجیناوالکیا دو همسر میترائی و کاتیانی داشت. در حالی که Maitreyi به خوبی در کتب هندو آشنا بود و "brahmavadini" بود ، Katyayani یک زن معمولی بود. روزی متضرر تصمیم گرفت تا بین دو همسرش تسویه حسابهای دنیوی خود را انجام دهد و با گرفتن نذرهای زهد ، دنیا را رها کند. او آرزوهایشان را از همسران خود پرسید. آموخته میتری از شوهرش سؤال كرد كه آیا تمام ثروت دنیا او را جاودانه می كند. حکیم پاسخ داد که ثروت فقط یکی را ثروتمند می کند ، نه چیز دیگر. او سپس ثروت جاودانگی را خواست. یاجیناوالکیا از شنیدن این خبر خوشحال شد و آموزه روح و دانش او در دستیابی به جاودانگی را به مطیعی منتقل کرد.
گرگی
گرگی ، پیشگویی ودیک و دختر مریم گلی واچاکنو ، چندین سرود را سرود که منشأ کل وجود را زیر سوال برد. هنگامی که پادشاه Janak از Videha یک "brahmayajna" برگزار کرد ، یک کنگره فلسفی با محوریت مقدسات آتش ، Gargi یکی از شرکت کنندگان برجسته بود. او مرجع متجاوز Yajnavalkya را با مجموعه ای از سؤالات آزار دهنده در مورد روح یا "atman" که باعث سردرگمی مرد آموخته ای که تا آن زمان خاموش بسیاری از دانشمندان برجسته بود را به چالش کشید. سؤال او - " لایه ای که بالاتر از آسمان و زیر زمین است ، که توصیف می شود بین زمین و آسمان قرار دارد و به عنوان سمبل گذشته ، حال و آینده مشخص شده است ، کجا واقع شده است؟ " - حروف بزرگ حتی حامیان ودیک.
