آیا طرفداران ادیان بزرگ توحیدی غربی همه به یک خدا یکسان اعتقاد دارند؟ وقتی یهودیان ، مسیحیان و مسلمانان همه در روزهای مختلف مقدس خود عبادت می کنند ، آیا آنها همان الهی را می پرستند؟ برخی می گویند که اینها هستند در حالی که برخی دیگر می گویند که اینگونه نیستند - و استدلال های خوبی از هر دو طرف وجود دارد.
شاید مهمترین چیزی که می توان در مورد این سؤال فهمید این است که جواب تقریباً کاملاً به پیش فرض های مهم کلامی و اجتماعی وابسته است که فرد به جدول می آورد. به نظر می رسد تفاوت اساسی در جایی است که شخص تأکید می کند: بر روایات دینی یا اصول کلامی.
مجموعه ای از سنت های مذهبی
برای بسیاری از یهودیان ، مسیحیان و مسلمانان استدلال می کنند که همه آنها به یک خدا یکسان اعتقاد دارند و پرستش می کنند ، استدلال های آنها عمدتا بر این واقعیت استوار است که همه آنها مجموعه مشترکی از سنت های دینی را به اشتراک می گذارند. همه آنها از ایمانهای توحیدی پیروی می کنند که از اعتقادات توحیدی که در میان قبایل عبری در بیابان های اسرائیل شکل گرفته است ، پیروی می کردند. همه آنها ادعا می کنند که اعتقادات خود را به ابراهیم ردیابی می کنند ، شخصیت مهمی که به اعتقاد مؤمنان نخستین پرستش خدا به عنوان یک خدای منحصر به فرد و توحیدی بوده است.
اگرچه ممکن است تفاوت های بسیاری در جزئیات این ایمان های توحیدی وجود داشته باشد ، اما آنچه مشترک آنهاست ، معمولاً توافق خوبی است که دارای اهمیت تر و پرمعنی تر است. همه آنها پرستش یک خدای خالق واحد که بشریت ساخته است ، آرزو می کنند که انسان از قوانین اخلاقی رفتار پیروی کند و یک برنامه ویژه و مشروبات الکلی برای مؤمنان داشته باشد.
در عین حال ، بسیاری از یهودیان ، مسیحیان و مسلمانان وجود دارند که استدلال می کنند که در حالی که همه آنها با استفاده از یک زبان مشابه در اشاره به خدا استفاده می کنند و در حالی که همه آنها آیین هایی دارند که در فرهنگ های مشترک مشترک هستند ، این بدان معنی نیست که همه آنها عبادت - همان خدا. استدلال آنها این است که مشترکات در روایات باستان در چگونگی تصور خداوند به مشترکات ترجمه نشده است.
مسلمانان به خدایی که کاملاً متعالی است ، غیر انسان شناس و معتقد به آن است که ما انسانها را موظف به تسلیم کامل بدانیم. مسیحیان به خدایی ایمان دارند که جزئی متعالی و جزئی است و سه نفر در یک فرد (و کاملاً انسان شناسانه) است و از ما انتظار می رود که عشق را نشان دهیم. یهودیان به خدایی که کمتر متعالی ، قریب الوقوع است ، اعتقاد دارند و برای اقوام یهود نقش ویژه ای دارند ، از تمام بشریت جدا شده اند.
پرستش یک خدای واحد
همه یهودیان ، مسیحیان و مسلمانان به دنبال پرستش یک خدای واحد هستند که عالم و بشریت را آفریده و از این رو ممکن است فکر کنند که بنابراین ، در حقیقت همه یک خدا را می پرستند. با این حال ، هر کسی که به مطالعه این سه دین می پردازد ، می فهمد که نحوه توصیف و تصور آن خدای خالق ، از یک مذهب به آیین دیگر متفاوت است.
بنابراین ، بحث برانگیز است که حداقل در یک مسئله مهم است زیرا همه آنها به یک خدای یکسان اعتقاد ندارند. برای درک بهتر چگونه چنین است ، این سؤال را در نظر بگیرید که آیا همه افرادی که به "آزادی" اعتقاد دارند ، به همان چیز اعتقاد دارند - آیا آنها؟ برخی ممکن است به آزادی اعتقاد داشته باشند ، آزادی از میل ، گرسنگی و درد. دیگران ممکن است به آزادی ایمان داشته باشند که تنها آزادی کنترل و اجبار در خارج است. با این وجود ، ممکن است دیگران هنگام ابراز تمایل به آزاد بودن ، برداشت های کاملی از آنچه می خواهند داشته باشند.
آزادی برای اعتقاد
همه آنها ممکن است از همان زبان استفاده کنند ، ممکن است همه آنها از اصطلاح "آزادی" استفاده کنند و ممکن است همه آنها از میراث فلسفی ، سیاسی و حتی فرهنگی مشابهی استفاده کنند که زمینه افکار آنها را تشکیل می دهد. با این حال ، این بدان معنا نیست که همه آنها به همان "آزادی" اعتقاد دارند و می خواهند - و بسیاری از مبارزات سیاسی شدید منجر به ایده های مختلفی از معنای "آزادی" شده است ، دقیقاً همانگونه که بسیاری از درگیری های مذهبی خشونت آمیز بر سر آنچه ایجاد شده است "است. خدا "باید معنی داشته باشد. بنابراین ، شاید همه یهودیان ، مسیحیان و مسلمانان بخواهند که « قصد داشته باشند » که همان خدای را پرستش کنند ، اما تفاوت کلامی آنها بدان معنی است که در واقعیت ، «اشیاء» عبادت آنها کاملاً متفاوت است.
یک ایراد بسیار خوب و مهم وجود دارد که می تواند در برابر این استدلال مطرح شود: حتی در این سه دین مذهبی اختلافات و اختلافات بسیاری وجود دارد. آیا این بدان معناست که مثلاً همه مسیحیان به یک خدا اعتقاد ندارند؟ به نظر می رسد این نتیجه گیری منطقی استدلال فوق باشد ، و عجیب است که باید مکث ایجاد کرد.
مطمئناً ، بسیاری از مسیحیان ، به ویژه اصولگرایان وجود دارند ، که برای چنین نتیجه گیری همدلی زیادی خواهند داشت ، هر چند برای دیگران عجیب است. تصور آنها از خدا به قدری باریک است که می توان نتیجه گیری کرد که دیگر مسیحیان خودسرآمد مسیحیان "واقعی" نیستند و از این رو ، واقعاً نیستند - همان خدا را عبادت می کنند.
پیدا کردن زمین میانه
شاید یک میانه وجود دارد که به ما امکان می دهد بینشهای مهمی را که استدلال ارائه می دهد بپذیریم اما ما را به نتیجه گیری پوچ وادار نمی کند. از نظر عملی ، اگر یهودیان ، مسیحیان یا مسلمانان ادعا کنند که همه آنها همان خدا را می پرستند ، پذیرش این امر- حداقل در یک سطح سطحی- غیر منطقی نخواهد بود. چنین ادعایی معمولاً به دلایل اجتماعی و سیاسی به عنوان بخشی از تلاش برای تقویت گفتگو و تفاهم بین ادیان مطرح می شود. از آنجا که چنین موضعی تا حد زیادی مبتنی بر روایات متداول است ، مناسب به نظر می رسد.
از نظر کلامی ، موقعیت از نظر موضعی بسیار ضعیف است. اگر قصد داریم در مورد خدا به هر روشی خاص بحث کنیم ، باید از یهودیان ، مسیحیان و مسلمانان بپرسیم "این خدا چیست که همه شما به آن اعتقاد دارید" - و ما جوابهای بسیار متفاوتی خواهیم گرفت. هیچ کس اعتراضی یا انتقادی برای یک پیشنهاد تردید کننده برای همه آن پاسخ ها معتبر نخواهد داشت ، و این بدان معنی است که اگر می خواهیم به استدلال ها و عقاید آنها بپردازیم ، مجبور خواهیم بود یک بار و یک بار آن را انجام دهیم ، از یک برداشت از خدا حرکت می کنیم. به دیگری.
بنابراین ، در حالی که ممکن است در یک سطح اجتماعی یا سیاسی بپذیریم که همه آنها به یک خدای یکسان اعتقاد دارند ، در یک سطح عملی و کلامی ما به سادگی نمی توانیم - در این موضوع فقط چاره ای نیست. این درک وقتی آسانتر می شود که به خاطر بیاوریم ، به یک معنا ، همه آنها به یک خدا اعتقاد ندارند. ممکن است همه آنها بخواهند به یک خدای حقیقی اعتقاد داشته باشند ، اما در واقعیت ، محتوای اعتقادات آنها وحشیانه متفاوت است. اگر یک خدای حقیقی وجود داشته باشد ، بیشتر آنها نتوانسته اند به آنچه می خواهند بروند برسند.
