اگر نجوم واقعاً علمی نیست ، پس آیا می توان آن را به عنوان نوعی علم شبه طبقه بندی کرد؟ بیشتر بدبینان به آسانی با آن طبقه بندی موافقند ، اما تنها با بررسی طالع بینی با توجه به برخی خصوصیات اساسی علم می توانیم تصمیم بگیریم که آیا چنین داوری ایجاب می کند. ابتدا ، هشت ویژگی اساسی را در نظر می گیریم که نظریه های علمی را توصیف می کنند و عمدتاً یا کاملاً فاقد شبه علوم هستند:
- سازگار داخلی و خارجی
- پارسیمونیز ، در موجودیتهای پیشنهادی یا توضیحات صرف
- مفید و توصیف و توضیح پدیده های مشاهده شده است
- از لحاظ تجربی قابل آزمایش و جعل است
- براساس آزمایشات تکراری و کنترل شده
- قابل اصلاح و پویا ، جایی که با کشف داده های جدید ، تغییرات ایجاد می شود
- مترقی و دستیابی به آنچه تئوری های قبلی دارند و بیشتر
- محرمانه و تأیید می کند که ممکن است صحیح نباشد و نه اثبات یقین
چقدر خوب است که طالع بینی وقتی در برابر این استانداردها اندازه گیری می شود ، جمع می شود؟
آیا طالع بینی سازگار است؟
برای واجد شرایط بودن به عنوان یک نظریه علمی ، یک ایده باید منطقاً سازگار باشد ، هم از نظر داخلی (همگی ادعاهای آن باید با یکدیگر سازگار باشد) و هم از نظر بیرونی (مگر اینکه دلایل خوبی وجود داشته باشد ، باید با نظریه هایی که قبلاً شناخته شده است سازگار باشد). معتبر و واقعی) اگر ایده متناقض باشد ، دشوار است بدانید كه چطور واقعاً هر چیزی را توضیح می دهد ، بسیار كمتر اینكه چطور ممکن است واقعیت داشته باشد.
متأسفانه طالع بینی را نمی توان داخلی یا خارجی سازگار دانست. نشان دادن اینكه طالع بینی از نظر بیرونی با نظریه های شناخته شده صحیح سازگار نیست ، آسان است زیرا بسیاری از آنچه ادعا می شود درباره اخترشناسی است با آنچه در فیزیك شناخته می شود مغایر است. اگر اخترشناسان بتوانند نشان دهند كه تئوریهای آنها طبیعت را بهتر از بسیاری از فیزیكهای مدرن توضیح می دهد ، چنین مشكلی نخواهد بود ، اما آنها نمی توانند - در نتیجه ، ادعاهای آنها قابل قبول نیست.
گفتنی است که درجه ای که طالع بینی از نظر داخلی سازگار باشد ، دشوارتر است ، زیرا بسیاری از آنچه در علم طالع بینی ادعا می شود بسیار مبهم است. مطمئناً درست است كه اخترشناسان خود مرتباً با همدیگر تضاد دارند و اشکال مختلفی از اخترشناسی وجود دارد كه به طور متقابل منحصر به فرد هستند - بنابراین ، از این نظر ، طالع بینی از نظر داخلی سازگار نیست.
آیا اخترشناسی پارسیمونوز است؟
اصطلاح "parsimonious" به معنای "کم کاری یا ناخواسته" است. در علم ، گفتن اینكه تئوری ها باید متناقض باشند به این معنی است كه آنها نباید هیچ موجودیت یا نیرویی را كه برای توضیح پدیده مورد نظر لازم نیست ، فرض كنند. بنابراین ، این تئوری که پری های کوچک الکتریسیته را از سوئیچ چراغ به لامپ منتقل می کنند ، چندان حساس نیست ، زیرا پری های کوچکی را فرض می کند که برای توضیح این واقعیت ضروری نیستند که هنگام ضربه سوئیچ ، لامپ روشن می شود.
به همین ترتیب ، اخترشناسی نیز کاملاً جدی نیست زیرا نیروهای غیرضروری را فرض می کند. برای اینکه طالع بینی معتبر و واقعی باشد ، باید نیرویی وجود داشته باشد که بین افراد و بدنهای مختلف در فضا ارتباط برقرار کند. واضح است که این نیرو نمی تواند چیزی باشد که قبلاً برقرار شده باشد ، مانند گرانش یا نور ، بنابراین باید چیز دیگری باشد. با این حال ، اخترشناسان نه‌تنها قادر به توضیح اینکه نیروی او چیست یا چگونگی عملکرد آنها نیست ، بلکه لازم نیست که نتیجه نتایج اخترشناسان را توضیح دهند. این نتایج را می توان بسیار ساده تر و آسان تر از طریق روش های دیگر مانند اثر بارون و خواندن سرد توضیح داد.
برای اینکه طالع بینی پارسنگ باشد ، اخترشناسان باید نتایج و داده هایی را تهیه کنند که به راحتی توسط آنها توضیح داده نشود - به معنای دیگری - جز نیروی جدید و کشف نشده ای است که قادر به ایجاد ارتباط بین فرد و بدن در فضا است. زندگی شخصی را تحت تأثیر قرار می دهد و به لحظه دقیق تولد وی بستگی دارد. با این حال ، با وجود هزاره ها که اخترشناسان مجبور بودند روی این مشکل کار کنند ، هیچ چیز آینده نیامده است.
آیا ستاره شناسی براساس شواهد بنا شده است؟
در علم ، ادعاهای مطرح شده در اصل قابل اثبات است و در حقیقت ، وقتی آزمایش انجام می شود. در شبه علم ، ادعاهای خارق العاده ای وجود دارد که شواهد فوق العاده ناکافی ارائه می شود. این امر به دلایل واضح مهم است - اگر نظریه ای مبتنی بر شواهد نباشد و نمی تواند به صورت تجربی مورد تأیید قرار گیرد ، هیچ راهی برای ادعا وجود ارتباط با واقعیت وجود ندارد.
کارل ساگان این جمله را بیان کرد که "ادعاهای خارق العاده به شواهد خارق العاده ای نیاز دارند." معنی این امر در عمل این است که اگر یک ادعا در مقایسه با آنچه در حال حاضر در مورد جهان می دانیم ، خیلی عجیب یا خارق العاده نباشد ، برای اثبات صحت ادعا به مدارک زیادی لازم نیست.
از طرف دیگر ، وقتی یک ادعا کاملاً با چیزهایی که قبلاً در مورد جهان می شناسیم مغایرت دارد ، برای قبول آن به مدارک بسیار زیادی احتیاج داریم. چرا؟ زیرا اگر این ادعا صحیح باشد ، بسیاری از عقاید دیگر که ما به عنوان یک نظر معتبر در نظر می گیریم ، نمی توانند دقیق باشند. اگر این اعتقادات به خوبی از طریق آزمایشات و مشاهدات مورد حمایت قرار گیرند ، ادعای جدید و متناقض "فوق العاده" تلقی می شود و فقط باید در شرایطی پذیرفته شود که مدارک و مدارک موجود در مورد " بالاتر" از شواهد و مدارکی باشد که در حال حاضر در برابر آنها هستیم.
طالع بینی نمونه ای کامل از یک رشته است که با ادعاهای خارق العاده ای مشخص می شود. اگر اشیاء دوردست موجود در فضا قادر به تأثیرگذاری بر شخصیت و زندگی انسانها به میزان ادعایی باشند ، اصول اساسی فیزیک ، زیست شناسی و شیمی که قبلاً از آن استفاده می کنیم نمی تواند دقیق باشد. این فوق العاده خواهد بود بنابراین ، قبل از ادعای طالع بینی احتمالاً بسیاری از شواهد بسیار با کیفیت لازم است. فقدان چنین شواهد ، حتی پس از هزاره تحقیق ، نشان می دهد که این رشته علمی نیست بلکه یک علم شبه است.
آیا طالع بینی قابل جعل است؟
نظریه های علمی قابل جعل است و یکی از ویژگی های علوم شبه این است که نظریه های علوم علمی شبه جعلی نیستند ، چه در اصل و چه در واقعیت. جعل پذیری به معنای این است که باید شرایطی وجود داشته باشد که اگر واقعیت داشته باشد ، این تئوری را نادرست می خواند.
آزمایش های علمی برای آزمایش دقیقاً چنین وضعیتی طراحی شده اند - اگر اتفاق بیفتد ، این تئوری نادرست است. اگر اینگونه نباشد ، احتمال اینکه نظریه درست باشد قوی تر می شود. در واقع ، این یک نشانه از علم اصیل است که پزشکان در پی یافتن چنین شرایط جعلی هستند در حالی که دانشمندان شبه دانشمندان به طور کامل آنها را نادیده می گیرند یا از آنها دوری می کنند.
در طالع بینی ، به نظر نمی رسد چنین وضعیتی وجود داشته باشد - این بدان معنی است که طالع بینی جعلی نیست. در عمل ، می فهمیم كه اخترشناسان حتی به ضعیف ترین نوع مدارك ، برای حمایت از ادعاهای خود می چسبند. با این حال ، شکست های مکرر آنها برای یافتن شواهد هرگز به عنوان مدرک اثبات نمی شوند - نظریه های اینها.
مطمئناً درست است که دانشمندان فردی را می توان از داشتن چنین داده هایی نیز اجتناب کرد - این صرفاً باطن انسان است که می خواهد یک نظریه درست باشد و از اطلاعات متناقض خودداری کند. با این حال ، برای کل زمینه های علم نمی توان همین حرف را زد. حتی اگر یک شخص از داده های ناخوشایند اجتناب کند ، محقق دیگر می تواند با پیدا کردن و انتشار آن ، نامی برای خودش بسازد - به همین دلیل است که علم خود اصلاح می شود. متأسفانه ، ما نمی بینیم که این امر در طالع بینی اتفاق می افتد و به همین دلیل ، اختر شناسان نمی توانند ادعا کنند که اخترشناسی با واقعیت مطابقت دارد.
آیا ستاره شناسی مبتنی بر آزمایش های کنترل شده و تکراری است؟
تئوری های علمی مبتنی بر بوده و منجر به آزمایش های قابل تکرار و تکرار شونده می شوند ، در حالی که تئوری های دانش علمی شبه مبتنی بر هستند و منجر به آزمایش هایی می شوند که کنترل نشده و / یا قابل تکرار نیستند. این دو ویژگی اصلی علوم اصلی است: کنترل و تکرارپذیری.
کنترل بدان معنی است که هم از نظر تئوری و هم در عمل امکان حذف عوامل احتمالی مؤثر در نتایج وجود دارد. هرچه عوامل بیشتر و بیشتر از بین بروند ، آسان تر می توان ادعا کرد که تنها یک چیز خاص علت "واقعی" آنچه ما می بینیم است. به عنوان مثال ، اگر پزشكان فكر كنند نوشیدن شراب مردم را سالم تر می كند ، آنها به شرط آزمایش شركت می كنند نه فقط شراب ، بلكه نوشیدنی هایی را شامل می شود كه فقط بعضی از اجزای شراب را شامل می شوند - دیدن كدام افراد سالم تر هستند و نشان می دهد كه اگر شراب باشد ، شراب چیست. مسئول
تکرارپذیری بدان معنی است که ما نمی توانیم تنها کسانی باشیم که به نتایج خود می رسیم. در اصل ، باید برای هر محقق مستقل دیگری نیز امتحان شود که دقیقاً همان آزمایش را انجام دهد و به نتیجه گیری دقیقی برسد. وقتی این اتفاق در عمل رخ می دهد ، نظریه و نتایج ما بیشتر تأیید می شود.
با این حال ، در طالع بینی ، نه کنترل و تکرار به نظر می رسد مشترک است - و یا گاهی اوقات حتی اصلاً وجود ندارد. کنترل ها ، وقتی ظاهر می شوند ، معمولاً بسیار ملایم هستند. هنگامی که کنترل ها به اندازه کافی محکم شوند تا از منظر علمی منظم استفاده کنند ، معمول است که توانایی های اخترشناسان دیگر خود را تا حدی فراتر از حد احتمال جلوه ندهند.
تکرارپذیری نیز در واقع رخ نمی دهد زیرا محققان مستقل قادر به کپی کردن یافته های ادعا شده از معتقدین به طالع بینی نیستند. حتی سایر اخترشناسان ثابت می كنند كه حداقل در صورت تحمیل كنترل های دقیق بر مطالعات ، قادر به تكثیر مداوم یافته های همكاران خود نیستند. تا زمانی که یافته های اخترشناسان قابل اعتماد نیستند بازتولید شوند ، اخترشناسان نمی توانند ادعا کنند که یافته های آنها با واقعیت مطابقت دارد ، این که روش های آنها معتبر است یا به هر حال اخترشناسی درست است.
آیا طالع بینی قابل اصلاح است؟
در علم ، تئوری ها پویا هستند - این بدان معنی است که آنها به دلیل اطلاعات جدید مستعد اصلاح هستند ، یا از آزمایش هایی که برای نظریه مورد نظر انجام شده است یا در زمینه های دیگر انجام می شود. در یک علم شبه ، کمی تغییر می کند. اکتشافات جدید و داده های جدید باعث نمی شود که مؤمنین تجدید نظر در فرضیات اساسی و یا مکان های تجدید نظر کنند.
آیا طالع بینی درست و پویا است؟ شواهد و مدارک کمی با ارزش در مورد اخترشناسان وجود دارد که هرگونه تغییر اساسی در نحوه نزدیک شدن به موضوع خود را نشان می دهد. آنها ممکن است برخی از داده های جدید مانند کشف سیارات جدید را در بر گیرند ، اما اصول سحر و جادو دلسوز هنوز اساس کارهایی است که اخترشناسان انجام می دهند. ویژگی های علائم مختلف زودیاک از اساس یونان باستان و بابل اساساً تغییر نمی کند. حتی در مورد سیارات جدید ، هیچ اختر شناسانی تصدیق نکرده اند که طالع بینی های قبلی همه به دلیل داده های ناکافی نقص داشته اند (زیرا اخترشناسان قبلی یک سوم سیارات این منظومه شمسی را در نظر نمی گرفتند).
وقتی اخترشناسان باستان سیاره مریخ را دیدند ، قرمز به نظر می رسید - این با خون و جنگ همراه بود. بنابراین ، خود سیاره با صفات شخصیتی جنگجو و پرخاشگرانه همراه بود ، چیزی که تا به امروز ادامه داشته است. یک علم واقعی فقط پس از مطالعه دقیق چنین ویژگی هایی را به مریخ نسبت می داد و کوه هایی از شواهد تجربی و تکرار شونده را نشان می داد. متن اصلی برای طالع بینی ، Tetrabiblios بطلمیوس است که در حدود 1000 سال پیش نوشته شده است. کدام کلاس علمی از متن یک هزار ساله استفاده می کند؟
آیا طالع بینی آزمایشی است؟
در علم اصیل ، هیچ کس استدلال نمی کند که فقدان توضیحات بدیل ، خود دلیلی برای در نظر گرفتن نظریه های آنها صحیح و دقیق است. در علم شبه ، چنین استدلالهایی همیشه مطرح می شود. این یک تفاوت مهم است زیرا ، هنگامی که به درستی انجام شود ، علم همیشه تصدیق می کند که عدم موفقیت فعلی در یافتن گزینه های جایگزین ، نشانگر این نیست که یک تئوری مورد نظر در واقع صحیح است. در اکثر موارد ، این تئوری را باید فقط به عنوان بهترین توضیحات در نظر گرفت - چیزی که باید در سریعترین زمان ممکن از آن دور شود ، یعنی وقتی تحقیقات تئوری بهتری ارائه می دهد.
با این حال ، در طالع بینی ، ادعاها غالباً به شکلی غیرمعمول منفی تنظیم می شوند. هدف از آزمایشها یافتن داده هایی نیست که یک تئوری کاملاً واضح باشد. درعوض ، هدف از آزمایشها یافتن داده هایی است که نمی توان توضیح داد. پس از آن نتیجه می گیرد که در صورت عدم توضیح علمی ، نتایج باید به چیزی فوق طبیعی یا معنوی نسبت داده شود.
چنین استدلالی ها نه تنها خودکفا هستند بلکه به طور خاص غیرعلمی هستند. آنها خودکشی می کنند زیرا آنها قلمرو طالع بینی را بصورت باریک تعریف می کنند - اخترشناسی هر آنچه که علم عادی نمی تواند و فقط همین مقدار را توصیف می کند ، توصیف می کند. تا زمانی که علم منظم آنچه را که می تواند توضیح دهد گسترش دهد ، ستاره شناسی قلمرو کوچکتر و کوچک تری را اشغال خواهد کرد ، تا اینکه سرانجام ناپدید شود.
چنین استدلالی ها نیز غیرعلمی هستند زیرا آنها در جهت خلاف نحوه عملکرد علم حرکت می کنند. تئوری های علمی برای درج داده های بیشتر و بیشتر طراحی شده اند - دانشمندان تئوری های کمتری را ترجیح می دهند که پدیده های بیشتری را توصیف می کنند تا بسیاری از تئوری ها که هرکدام بسیار کمی توصیف می کنند. موفق ترین تئوری های علمی قرن بیستم فرمول های ساده ریاضی است که پدیده های بدنی در سراسر کشور را توصیف می کند. با این حال ، طالع بینی ، در تعریف خود به معنای محدود ، آنچه را که نمی توان توضیح داد در غیر این صورت درست برعکس است.
این ویژگی خاص با اختر شناسی به اندازه سایر عقاید مانند پاراپیکولوژی قوی نیست. طالع بینی آن را تا حدی به نمایش می گذارد: به عنوان مثال ، وقتی گفته می شود ارتباط آماری بین برخی از رویدادهای نجومی و شخصیت های انسانی را نمی توان با هر وسیله علمی عادی توضیح داد ، بنابراین اخترشناسی - درست است. این یک استدلال از ناآگاهی و نتیجه این واقعیت است که اخترشناسان ، با وجود هزاره کار ، تاکنون نتوانسته اند مکانیسمی را که از طریق آن می توان ادعاهای آن را ایجاد کرد ، شناسایی کنند.
