مانند اکثر مذاهب ، اعمال و آداب و رسوم مسیحی کاتولیک مجموعه ای از ارزش ها ، قوانین و مفاهیم را شامل می شود. از جمله این ده فرمان ، هشت فرشته ، دوازده میوه روح القدس ، هفت قربانی ، هفت هدایای روح القدس و هفت گناه کشنده است.
انواع فضایل
کاتولیک نیز به طور سنتی دو مجموعه فضیلت را ذکر می کند: همان فضایل کاردینال و فضایل کلامی. تصور می شود که فضیلت های کاردینال چهار فضیلت هستند: احتیاط ، عدالت ، استحکام و خویشتن داری - که این عمل توسط هر کس عملی می شود و پایه و اساس یک اخلاق طبیعی حاکم بر جامعه متمدن را تشکیل می دهد. تصور می شود این قوانین منطقی است که دستورالعمل های عقل سلیم را برای مسئولیت پذیر زندگی با همنوعان خود ارائه می دهد و ارزش هایی را نشان می دهد که مسیحیان برای تعامل با یکدیگر به کار می روند.
مجموعه دوم فضایل فضیلت های کلامی است. اینها هدایای نعمت از طرف خداوند هستند. آنها به طور آزادانه به ما داده می شوند ، نه از طریق هرگونه اقدامی از جانب ما ، و ما برای پذیرش و استفاده از آنها رایگان ، اما لازم نیستیم. این ها فضیلاتی هستند که انسان با خود خدا ارتباط دارد - آنها ایمان ، امید و شادی هستند (یا عشق). در حالی که این اصطلاحات معنای سکولار مشترکی دارند که همه با آن آشنا هستند ، همانطور که به زودی در کلام کاتولیک معنای ویژه ای به خود می گیرند.
اولین ذکر این سه فضیلت در کتاب مقدس کورینتیان 1 ، آیه 13 ، نوشته شده توسط رسول پولس رخ می دهد ، جایی که او این سه فضیلت و نقاط برجسته - هماهنگی را به عنوان مهمترین این سه معرفی می کند. تعاریف این سه فضیلت ، صدها سال بعد ، در دوره قرون وسطایی ، توسط فیلسوف کاتولیک توماس آکویناس روشن شد ، در هر جا آکویناس ایمان ، امید و نیکوکاری را به عنوان فضیلت های کلامی تعریف می کرد که رابطه ایده آل بشر با خدا را تعریف می کرد. معانی موجود در توماس آکویناس در 1200s تعاریف ایمان ، امید و نیکوکاری است که هنوز هم در الهیات مدرن کاتولیک جدایی ناپذیر هستند.
فضایل کلامی
ایمان: ایمان یک اصطلاح رایج در زبان عادی است ، اما برای کاتولیک ها ، ایمان به عنوان یک فضیلت کلامی تعریف خاصی را به خود می گیرد. مطابق با دائرالمعارف كاتولیك ، ایمان كلامی فضیلتی است كه "بوسیله آن عقل با تابش ماوراءالطبیعه تكمیل می شود". با این تعریف ، ایمان به هیچ وجه خلاف عقل یا عقل نیست بلکه نتیجه طبیعی یک عقل است که تحت تأثیر حقیقت ماوراء طبیعی قرار گرفته توسط خدا است.
امید: طبق عرف كاتولیك ، امید به عنوان هدف خود اتحاد ابدی با خدا در زندگی پس از مرگ است. دائرyclالمعارف كاتولیك كلیسا ، امید را اینگونه تعریف می كند: "فضیلت كلامی ، هدیه ای فوق طبیعی است كه خداوند از طریق آن اعتماد می كند ، به زندگی ابدی و وسایل بدست آوردن آن با یك همکاری می پردازد." "در فضیلت امید ، آرزو و انتظار با هم متحد هستند ، حتی اگر سختی بزرگی برای غلبه بر موانع برای رسیدن به اتحاد همیشگی با خدا وجود داشته باشد."
خیریه (عشق): نیکوکاری ، یا عشق ، بزرگترین فضیلت های کلامی برای کاتولیک ها محسوب می شود. فرهنگ لغت كاتوليك مدرن آن را به عنوان " فضيلت ماوراء طبيعي تزريق شده است كه شخص توسط خدا بالاتر از همه چيز به خاطر خود [يعني خدا] خود دوست دارد و ديگران را به خاطر خدا دوست دارد " تعريف مي كند . همانطور که در مورد تمام فضایل کلامی صادق است ، نیکوکاری واقعی عملی اراده آزاد است ، اما به دلیل اینکه خیرات هدیه ای است از جانب خدا ، ما در ابتدا نمی توانیم با اعمال خودمان این فضیلت را بدست آوریم. قبل از اینکه بتوانیم از آن استفاده کنیم ، خداوند ابتدا باید آن را به عنوان هدیه به ما عطا کند
