افسانه ای وجود دارد که به دلیل آنکه ملحدان وجود خدا را انکار می کنند ، بنابراین وجود هر روح یا روحی را انکار می کنند.
اعتقاد به روح یا زندگی آخرت بیشتر از آن است که با الهیات همراه باشد ، اما الحاد با اعتقاد به روح یا زندگی آخرت سازگار است. من با تعدادی از مردم روبرو شده ام که به هیچ خدایی اعتقادی ندارند ، اما با این وجود به چیزهایی که به عنوان ارواح ، ارواح ، زندگی پس از زندگی ، تناسخ و غیره شناخته می شوند اعتقاد دارند.
گاهی اوقات این بخشی از یک سیستم اعتقادی سازمان یافته است ، مانند بودیسم ، در حالی که اوقات دیگر شخص به دلیل تجربیات شخصی به سادگی به ارواح اعتقاد دارد. کلید فهم این مسئله این است که بدانیم که الحاد تنها به خودی خود اعتقاد به خدایان را از بین می برد ، نه لزوماً اعتقاد به هر چیز دیگری که ممکن است به عنوان ماوراء طبیعی یا حتی ماوراء طبیعی طبقه بندی شود.
بنابراین ، یک ملحد می تواند به طور منطقی به هر چیز دیگری - از جمله روح و نوعی از بهشت - اعتقاد داشته باشد ، حتی اگر این عقیده غیرمنطقی باشد. این درست است که آیا ما الحاد را بطور گسترده عدم وجود اعتقاد به خدایان (الحاد ضعیف) تعریف می کنیم یا به طرز محدود انکار وجود خدایان (الحاد شدید). به محض شروع کار اضافه کردن چیزهایی به ناباوری خدایان ، شما در مورد برخی از سیستم های فلسفی یا مذهبی صحبت می کنید که ممکن است الحاد را در بر بگیرد اما خود بی الاهی نیست .
"الحاد" و ماتریالیسم
تعداد بیخدایانی که به روح ، ارواح و یا به نوعی زندگی پس از مرگ جسمی اعتقاد دارند ، احتمالاً اندک است - به ویژه در غرب. نمی توان انکار کرد که بین کفر به خدایان و کفر در ماورای طبیعی به طور کلی ارتباط وجود دارد ، که شامل روح و ارواح نیز می شود. دلیل این است که الحاد در غرب به شدت با ماتریالیسم ، طبیعت گرایی و علم همراه است.
با این وجود وجود یک همبستگی در یک زمینه فرهنگی خاص ، اثبات ارتباط عمیق تر را نشان نمی دهد. این بدان معنا نیست که الحاد به نوعی نیاز به کفر به هر چیز فوق طبیعی دارد. این بدان معنا نیست که کفر به خدایان باید همیشه در بستر ماتریالیسم ، طبیعت گرایی یا علم اتفاق بیفتد. هیچ چیز در مورد "الحاد" وجود ندارد که مستلزم آن است که همه اعتقادات فردگرایانه ، ماتریالیستی ، طبیعت گرایانه ، علمی یا حتی منطقی باشند.
"ملحدان" و ماتریالیسم
این اشتباهی نیست که منحصر به متکلمان دینی و عذرخواهان مذهبی باشد. حتی برخی از ملحدان معتقدند که الحاد به معنای عدم اعتقاد به هیچ چیز فوق طبیعی است. از آنجا که روح و بهشت لزوما فوق طبیعی هستند و اعتقاد به آنها غیرمنطقی است ، بنابراین هر کس به چنین چیزی اعتقاد داشته باشد نمی تواند یک ملحد "واقعی" باشد. این کمی شبیه مسیحیان استدلال می کند که مگر اینکه شخصی مواضع کلامی خاصی را اتخاذ کند که در یک مکان و زمان خاص محبوبیت پیدا کند ، آن شخص نمی تواند یک مسیحی "واقعی" باشد.
بنابراین ، در حالی که انجام کلیات مربوط به الحاد و ملحدان نادرست است ، اما می توان ادعاهای خاصی راجع به الحاد خاص انجام داد . ممکن است ملحدان ناتورالیست و ماتریالیست نباشند ، اما یک ملحد که شما در غرب ملاقات می کنید ، و به خصوص یک ملحد که با آن ملاقات می کنید ، احتمالاً طبیعت گرای و ماتریالیستی است.
