خشم خشم خشم خشم هرچه شما آنرا صدا می کنید ، برای همه ما از جمله بودایی ها اتفاق می افتد. هرچقدر که ما از مهربانی محبت کنیم ، ما بودایی ها هنوز انسان هستیم و بعضی اوقات عصبانی می شویم. بودیسم در مورد خشم چه می آموزد؟
عصبانیت (از جمله انواع اشکال گریزی) یکی از این سه سموم است - دو مورد دیگر حرص و آز (از جمله چسبیدن و دلبستگی) و جهل است - این علل اصلی چرخه سامسارا و تولد دوباره است. پاکسازی از خشم برای عمل بودایی ضروری است. علاوه بر این ، در "بودیسم" هیچ چیز مانند عصبانیت "درست" یا "توجیه پذیر" وجود ندارد. همه عصبانیت دستاورد تحقق است.
- یک استثناء در دیدن خشم به عنوان مانع تحقق ، در شاخه های عرفانی شدید بودیسم تانتریک ، جایی که عصبانیت و سایر احساسات به عنوان انرژی برای روشنایی استفاده می شود ، یافت می شود. یا در تمرین Dzogchen یا Mahamudra ، که در آن همه احساسات به عنوان جلوه های خالی از درخشندگی ذهن دیده می شوند. با این حال ، این رشته ها ، رشته های باطنی دشوار هستند که در اکثر ما تمرین نمی کنند. »
با وجود این واقعیت که عصبانیت مانع است ، یازده ارباب رجوع تصدیق می کنند که بعضی اوقات عصبانی می شوند. این بدان معناست که برای اکثر ما عصبانی کردن گزینه واقعی نیست. عصبانی می شویم. پس با خشم خود چه می کنیم؟
ابتدا بپذیرید که عصبانی هستید
این ممکن است احمقانه به نظر برسد ، اما چند بار با کسی روبرو شده اید که به وضوح عصبانی بود ، اما چه کسی اصرار داشت که او نبود؟ به دلایلی ، برخی از مردم در مقابل اعتراف به خود که عصبانی هستند مقاومت می کنند. این مهارت نیست. شما به خوبی نمی توانید با چیزی که می پذیرید وجود ندارد ، مقابله کنید.
بودیسم ذهن آگاهی را آموزش می دهد. توجه به خودمان بخشی از آن است. وقتی احساسی یا فکر ناخوشایند بوجود می آید ، آن را سرکوب نکنید ، از آن فرار کنید یا آن را انکار کنید. درعوض ، آن را رعایت کنید و کاملاً آن را تصدیق کنید. صادق بودن با خود نسبت به خود در مورد بودیسم ضروری است.
چه چیزی شما را عصبانی می کند؟
درک این نکته مهم است که اغلب عصبانیت (بودا همیشه می گوید) تماماً توسط خودتان ایجاد شده است. نمی آمد از اتر بیرون زد تا شما را آلوده کند. ما تمایل داریم که فکر کنیم عصبانیت ناشی از چیزی خارج از خودمان ، مانند افراد دیگر یا وقایع ناامیدکننده است. اما اولین معلم ذن من گفته بود: "هیچ کس شما را عصبانی نمی کند. شما خود را عصبانی می کنید
بودیسم به ما می آموزد که عصبانیت ، مانند همه حالات روحی ، توسط ذهن ایجاد می شود. با این حال ، وقتی با عصبانیت خود سر و کار دارید ، باید مشخص تر باشید. خشم ما را به چالش می کشد تا عمیق به خودمان نگاه کنیم. بیشتر اوقات عصبانیت از خود دفاع می کند. این ناشی از ترس های حل نشده و یا هنگامی که فشار دکمه های نفسانی ما به وجود می آید ناشی می شود. خشم تقریباً همیشه تلاشی برای دفاع از خود است که به معنای واقعی کلمه "واقعی" نیست
ما به عنوان بودائیان ، ما می دانیم که نفس ، ترس و عصبانیت غیرقابل تحمل و غیرقابل انکار است ، و نه واقعی. آنها فقط یک حالت ذهنی هستند ، به همین معنی که ارواح هستند ، به یک معنا. اجازه عصبانیت برای کنترل اقدامات ما به معنای سرگردانی توسط ارواح است.
عصبانیت خودشیفته است
خشم ناخوشایند اما اغوا کننده است. در این مصاحبه با بیل مویر ، پما چودرون می گوید عصبانیت قلاب دارد. او گفت: "چیز بدی در مورد پیدا کردن تقصیر با چیزی وجود دارد." به خصوص هنگامی که خلعتهای ما درگیر هستند (که تقریباً همیشه اینگونه است) ، ممکن است از عصبانیت خود محافظت کنیم. ما آن را توجیه می کنیم و حتی از آن تغذیه می کنیم. "
بودیسم می آموزد که خشم هرگز توجیه نمی شود. تمرین ما پرورش متتا است ، مهربانی نسبت به همه موجودات عاری از دلبستگی خودخواهانه. "همه موجودات" شامل مردی است که فقط شما را در رمپ خروجی قطع کرده است ، همکاری که به ایده های شما اعتباری می کند ، و حتی شخصی که به شما خیانت کرده است اعتماد می کند.
به همین دلیل ، وقتی عصبانی می شویم باید بسیار مراقب باشیم که به عصبانیت خود عمل نکنیم تا به دیگران آسیب برسیم. ما همچنین باید مواظب باشیم که از خشم خود آویزان نباشیم و به او محلی برای زندگی و رشد دهیم. در آخرین اقدام ، عصبانیت برای خودمان ناخوشایند است و بهترین راه حل تسلیم شدن آن است
چگونه آن را رها کنیم
شما عصبانیت خود را تأیید کرده اید ، و خودتان را بررسی کرده اید تا بفهمید چه چیزی باعث بروز خشم شده است. با این وجود هنوز عصبانی هستید. بعدش چیه؟
پما چودرون به صبر توصیه می کند. صبر یعنی صبر کردن برای عمل کردن یا صحبت کردن تا زمانی که بتوانید این کار را انجام دهید بدون اینکه آسیبی به آن وارد شود.
وی گفت: "اعتماد به نفس از صداقت عظیمی برخوردار است." "این همچنین دارای کیفیتی است که باعث تشدید مسائل نمی شود و فضای زیادی را برای شخص دیگری فراهم می کند تا بتواند صحبت کند ، برای شخص دیگر خود را ابراز کند ، در حالی که شما واکنش نشان نمی دهید ، حتی اگر در داخل واکنش نشان دهید."
اگر یک تمرین مراقبه دارید ، این زمان برای عملی کردن آن است. هنوز هم با گرما و تنش عصبانیت بنشینید. آرام پچ پچ های داخلی سرزنش های دیگر و سرزنش خود را. عصبانیت را تصدیق کنید و کاملاً وارد آن شوید. عصبانیت خود را با صبر و دلسوزی برای همه موجودات ، از جمله خودتان ، آغوش بگیرید. مانند همه حالات روحی ، عصبانیت موقتی است و سرانجام به تنهایی از بین می رود. به طور عادی ، عدم اذعان خشم اغلب به ادامه آن ادامه می دهد
عصبانی نشو
عمل نکردن ، سکوت و ساکت بودن در حالی که احساسات ما به ما فریاد می زند ، کار سختی است. عصبانیت ما را از انرژی لجن پر می کند و باعث می شود که بخواهیم کاری انجام دهیم . روانشناسی پاپ به ما می گوید که مشت هایمان را به بالش بکشیم یا در دیوارها فریاد بزنیم تا عصبانیت خود را عملی کنیم. Thich Nhat Hanh مخالف است:
او گفت: "وقتی عصبانیت خود را ابراز می کنید فکر می کنید که از سیستم خود عصبانی می شوید ، اما این درست نیست." - وقتی عصبانیت خود را ، چه به صورت کلامی و چه با خشونت جسمی ابراز می کنید ، بذر خشم را تغذیه می کنید و در شما قوی تر می شود. - فقط درک و دلسوزی می تواند عصبانیت را خنثی کند.
شفقت شجاعت می کند
بعضی اوقات ما پرخاشگری را با قدرت و عدم اقدام با ضعف اشتباه می گیریم. بودیسم می آموزد که درست برعکس درست است.
ورود به انگیزه های عصبانیت ، اجازه می دهد عصبانیت ما را درگیر کند و ما را لرزاند ، یک ضعف است . از طرف دیگر ، شناختن ترس و خودخواهی که معمولاً عصبانیت ما ریشه دارد ، لازم است. همچنین برای مدیتیشن در شعله های عصبانیت ، نظم و انضباط لازم است.
بودا گفت: - عصبانیت را با عصبانیت تسخیر کن. غلبه شر را به خوبی. غلبه بدبختی ها توسط لیبرال. یک دروغگو را با صداقت تسخیر کنید. »(Dhammapada ، v. 233) کار با خودمان و دیگران و زندگی ما در این راه بودیسم است. بودیسم یک سیستم اعتقادی یا یک آیین یا یک برچسب برای پیراهن خود نیست. این است
