Namaste - یک حرکت هندی برای سلام کردن یکدیگر است. هر کجا که باشند ، وقتی هندوها با افرادی آشنا می شوند که می شناسند یا غریبه هایی را که می خواهند مکالمه را آغاز کنند ، "ناموست" تبریک ادب مرسوم است. این غالباً به عنوان سلام برای پایان دادن به یک برخورد نیز استفاده می شود.
Namaste یک ژست سطحی یا یک کلمه ساده نیست ، بلکه راهی برای نشان دادن احترام است و شما برابر یکدیگر هستید. این بیماری با همه افراد استفاده می شود ، از جوان و پیر گرفته تا دوستان و غریبه ها.
اگرچه ریشه آن در هند است ، اما Namaste اکنون در سراسر جهان شناخته شده و مورد استفاده قرار می گیرد. بیشتر این موارد به دلیل استفاده از آن در یوگا بوده است. دانش آموزان غالباً به احترام معلم خود می پردازند و در انتهای کلاس "Namaste" می گویند. در ژاپن ، ژست "Gassho" است و به روش مشابه ، بطور معمول در نماز و عمل شفابخش استفاده می شود.
Namaste به دلیل کاربرد جهانی ، تفسیرهای بسیاری دارد. به طور کلی ، این کلمه تمایل دارد که به عنوان برخی از اشتقاق تعریف شود ، "الهی در من به الهی در شما رکوع می کند". این ارتباط معنوی از ریشه های هند آن ناشی می شود.
Namaste مطابق کتاب مقدس
Namaste و انواع متفاوتی آن namaskar ، namaskaara و namaskaram یکی از اشکال مختلف تبریک رسمی سنتی است که در وداها ذکر شده است. اگرچه این به معنای عادی به معنای سجده است ، اما در واقع وسیله ای برای ادای احترام یا احترام به یکدیگر است. امروز این شیوه است که ما به یکدیگر سلام می کنیم.
معنی ناموست
در سانسکریت کلمه namah (به تعظیم) و te (شما) است ، به معنای: من به شما تعظیم می کنم. کلمه namaha can نیز به معنای واقعی کلمه می تواند به عنوان "na ma" (نه مال من) تعبیر شود. این اهمیت معنوی دارد که نفی یا کاهش نفس در حضور شخص دیگر است.
در کانادا ، همان سلام Namaskara و Namaskaragalu است. در تامیل ، Kumpi u ؛ در تلوگو ، دندامو ، دانداالو ، Namaskaralu و Pranamamu ؛ در بنگالی ، نومشکار و پروانم؛ و در Assamese ، N m skar .
چگونه و چرا باید از "Namaste" استفاده کنیم
Namaste بیش از کلمه ای است که ما می گوییم ، آن دارای ژست دست یا مادرا است. برای استفاده صحیح از آن:
- بازوهای خود را به سمت بالا در آرنج خم کرده و با دو کف دست خود روبرو شوید.
- دو کف دست را کنار هم و در مقابل سینه خود قرار دهید.
- کلمه namaste را به زبان بیاورید و سر خود را کمی به سمت نوک انگشتان بکشید.
Namaste می تواند یک تبریک معمولی یا رسمی ، یک همایش فرهنگی یا یک اثر عبادی باشد. با این حال ، چیزهای بیشتری در مقایسه با چشم وجود دارد
این ژست ساده مربوط به چاکرای ابرو است که غالباً از آن به عنوان سومین مرکز چشم یا ذهن یاد می شود. ملاقات با شخص دیگر ، هر چقدر هم که گاه و بیگاه باشد ، واقعاً ملاقات ذهن هاست. وقتی با Namaste به یکدیگر سلام می کنیم ، این بدان معنی است: "ممکن است ذهن ما برآورده شود." رکوع سر ، نوعی بخشنده از گسترش دوستی در عشق ، احترام و فروتنی است.
اهمیت معنوی "ناموست"
دلیل استفاده از Namaste نیز از اهمیت معنوی عمیق تری برخوردار است. این عقیده را می پذیرد که نیروی زندگی ، الوهیت ، خود یا خدا در من در همه یکسان است. با قدردانی از این یکتایی و برابری با دیدار کف دستها ، خداوند را در شخصی که با او ملاقات داریم تقدیر می کنیم.
در هنگام نماز ، هندوها نه تنها Namaste را انجام می دهند ، بلکه آنها نیز تعظیم می کنند و چشمان خود را می بندند تا در واقع به روح درونی توجه کنند. این ژست فیزیکی گاهی با اسامی خدایانی چون رام رام ، جی شری کریشنا ، نامو نارایانا یا جی سیا رام همراه است. همچنین ممکن است با استفاده از OM Shanti ، یک مهار رایج در مناجات هندو باشد.
ناموست نیز وقتی دو هندو فداکار ملاقات می کنند کاملاً متداول است. این نشان دهنده شناخت الوهیت در درون خودمان است و استقبال گرم از یکدیگر را گسترش می دهد.
تفاوت بین "Namaskar" و "Pranama"
پراناما (سانسکریتک 'Pra' و 'Anama') سلام و احترام در بین هندوها است. این به معنای واقعی کلمه به معنای "رکوع به جلو" در تکریم خدا یا بزرگان است.
Namaskar یکی از شش نوع پراناما است:
- اشتنگانگا (Ashta = هشت؛ Anga = قطعات بدن): لمس زمین با زانوها ، شکم ، قفسه سینه ، دست ها ، آرنج ، چانه ، بینی و معبد.
- Shastanga (Shashta = شش؛ Anga = قطعات بدن): لمس زمین با انگشتان پا ، زانوها ، دست ها ، چانه ، بینی و معبد.
- پانچانگا (پانچا = پنج ؛ آنگا = اجزای بدن): لمس زمین با زانوها ، سینه ، چانه ، معبد و پیشانی.
- دنداوات (دند = چوب): کج کردن پیشانی به پایین و لمس زمین.
- Abhinandana (تبریک به شما): خم شدن به جلو با دستهای تاشو که سینه را لمس می کند.
- Namaskar (رکوع به تو). همان کار کردن با Namaste با دستهای تاشو و لمس پیشانی
