اعتقاد بر این است که در هندوئیسم ، زندگی انسان شامل چهار مرحله است. اینها "اشراما" نامیده می شوند و هر شخص باید به طور ایده آل هر یک از این مراحل را طی کند:
- Ashrama اول: "Brahmacharya" یا صحنه دانشجویی
- دومین Ashrama: "Grihastha" یا مرحله خانه دار
- Ashrama سوم: "Vanaprastha" یا صحنه ارث
- چهارم Ashrama: "Sannyasa" یا Stage Ascetic Walking Stage
یک قطعه مهم از چرخه زندگی ashrama تمرکز آن بر دارما ، مفهوم حق هندوی هندو است. دارما در زندگی هندو بسیاری از مضامین را زیربنای خود قرار می دهد ، و در چهار آستراما ، دارما یاد می گیرد ، تمرین می شود ، آموزش داده می شود و تحقق می یابد.
تاریخچه اشراماها
اعتقاد بر این است که این سیستم از ashramas از قرن 5 قبل از میلاد در جامعه هندو رواج داشته است و در متون کلاسیک سانسکریت به نام های Asrama Upanishad ، Vaikhanasa Dharmasutra و بعد Dharmashastra توصیف شده است.
مورخان گزارش می دهند که این مراحل زندگی همیشه بیشتر به عنوان "ایده آل" تلقی می شد تا یک رویه معمول. به گفته یكی از محققان ، حتی در بدو آغاز آن ، پس از اولین آساماما ، یك جوان بالغ می توانست كدام یك از دیگر اشراماها را انتخاب كند كه مایل است تا آخر عمر دنبال كند. امروز انتظار نمی رود که یک هندو چهار مرحله را پشت سر بگذارد ، اما این مفهوم همچنان به عنوان "ستون" مهم سنت اجتماعی - مذهبی هندو قرار دارد.
براهماچاریا: دانشجوی Celibate
براهماچاریا دوره ای از آموزش رسمی است که حدوداً در حدود 25 سالگی ادامه دارد و در طی آن ، دانش آموز خانه را ترک می کند تا با یک گورو بماند و به دانش معنوی و عملی برسد. دانش آموز دو وظیفه دارد: آموختن مهارتهای زندگی خود و تمرین فداکارانه وفادار به معلمان خود. در این دوره ، او را به عنوان آماده شدن برای حرفه آینده خود ، همچنین برای خانواده اش ، و زندگی اجتماعی و مذهبی پیش رو به عنوان براهماچاری نامیده می شود.
Grihastha: صاحب خانه
این دومین Ashrama از زمان ازدواج شروع می شود که فرد باید مسئولیت درآمد و حمایت از خانواده را به عهده بگیرد. در این مرحله ، هندوها ابتدا دارما را تمرین می کنند ، اما همچنین ثروت یا رضایت مادی ( artha) را به عنوان یک ضرورت دنبال می کنند و طبق لذت های هنجارهای اجتماعی و کیهانی ، لذت جنسی (کاما) را تحریک می کنند.
این آسمو تا حدود سن 50 سالگی ادامه می یابد. طبق قوانین مانو ، وقتی پوست فرد چروک می شود و موهایش خاکستری می شود ، باید خانه خود را ترک کرده و به جنگل بیرون رود. با این حال ، بیشترین هندوها آنقدر عاشق این آسورامای دوم هستند که مرحله Grihastha یک عمر طول می کشد!
Vanaprastha: جهیزیه در عقب نشینی
مرحله Vanaprastha یکی از عقب نشینی تدریجی است. وظیفه فرد به عنوان یک خانه دار به پایان می رسد: او پدربزرگ شده است ، فرزندانش بزرگ شده و زندگی خود را بنا نهاده اند. در این سن او باید از تمام لذت های جسمی ، مادی و جنسی خودداری کند ، از زندگی اجتماعی و حرفه ای خود بازنشسته شود و خانه خود را برای یک کلبه جنگلی ترک کند تا بتواند وقت خود را در نماز بگذارد.
زاهدان مجاز است همسر خود را به همراه خود ببرد اما ارتباط چندانی با بقیه خانواده ندارد. نقش آسورامای سوم به عنوان بزرگان توسط جامعه مورد مشورت قرار می گیرد و داراهایی را برای کسانی که بازدید می کنند آموزش می دهد. این نوع زندگی برای یک فرد مسن بسیار سخت و بی رحمانه است. جای تعجب نیست که این آسامامه سوم اکنون تقریباً منسوخ شده است.
Sannyasa: The Walkering Recluse
Ashrama 4 یکی از انکار و تحقق دارما است. در این مرحله قرار است شخص کاملاً به خدا وقف کند. او یک سانیسی است ، هیچ خانه ای ندارد ، هیچ دلبستگی دیگری ندارد. او از تمام خواسته ها ، ترس ها ، امیدها ، وظایف و مسئولیت ها صرف نظر کرده است. او عملاً با خدا ادغام شده است ، تمام پیوندهای دنیوی او شکسته می شود ، و تنها نگرانی او رسیدن به مکشا یا رهایی از دایره تولد و مرگ است. (کافی است که بگوییم ، تعداد بسیار کمی از هندوها می توانند به این مرحله از تبدیل شدن به زهد کامل برسند.) هنگامی که او درگذشت ، مراسم تشییع جنازه (پرتاکارما) توسط وارث او انجام می شود.
منابع
کاکار ، سودیر. "چرخه زندگی بشر: نمایش سنتی هندو و روانشناسی اریک اریکسون." فلسفه شرق و غرب 18.3 (1968): 127-36. چاپ.
میلر ، دیوید. "مدرنیته در رهبانیت هندو: Swami Vivekananda و جنبش Ramakrishna." فرهنگ زهد: انصراف و تعامل دنیوی . اد Ishwaran، K. London: Brill، 1999. 111-26. چاپ.
Oommen، TK "دین و توسعه در جامعه هندو". قطب نمای اجتماعی 39.1 (1992): 67-75. چاپ.
