قبل از ادامه کار ، ابتدا باید بخوانید که یک استدلال چیست و چرا. هنگامی که این موضوع را درک کردید ، وقت آن رسیده است که نگاهی به برخی مواردی بیندازید که اشتباه است زیرا غیرقانونی بودن برای استدلالهای مشروع اشتباه است. مقدمات ، گزاره ها و نتیجه گیری ها - قطعات استدلال ها - معمولاً ممکن است به راحتی قابل مشاهده باشد. اما خود استدلالها همیشه به این راحتی قابل تشخیص نیستند ، و اغلب افراد چیزهایی را ارائه می دهند که ادعا می کنند استدلالی هستند اما نیستند.
خیلی اوقات ، چیزی شبیه به این را خواهید شنید:
- خدا وجود دارد ، و کتاب مقدس صادق است!
- رونالد ریگان بهترین رئیس جمهور ما تا به حال بود!
- گرم شدن کره زمین خطر بزرگی برای زندگی و تمدن است.
هیچ یک از اینها استدلال نیستند؛ در عوض ، همه آنها فقط ادعا می کنند. اگر گوینده بخواهد در جهت تأیید ادعاهای خود شواهد ارائه دهد ، آنها می توانند به استدلال تبدیل شوند ، اما تا آن زمان ما چیز زیادی برای ادامه کار نداریم. یکی از نشانه های اینکه شما فقط یک ادعای قوی دارید ، استفاده از نکات تعجب آور است.
اگر نقاط تعجب فراوانی می بینید ، احتمالاً این ادعای بسیار ضعیف است.
استدلال در مقابل فرضیه
یک گزاره شبه بحث یا غیر استدلال که احتمالاً خیلی اوقات با آن روبرو خواهید شد گزاره فرضی است. مثالهای زیر را در نظر بگیرید:
- اگر كتاب مقدس دقیق باشد ، عیسی یا كراهل ، دروغگو یا پسر خدا بود.
- اگر می خواهید اقتصاد را بهبود بخشید ، باید مالیات را کاهش دهید.
- اگر به سرعت عمل نکنیم ، محیط زیست بیش از تعمیر آسیب خواهد دید.
همه اینها مانند استدلالات به نظر می رسند و به همین دلیل ، پیشنهاد نمی شود که مثل آنها استدلالی باشد برای آنها غیر معمول است. اما اینگونه نیستند: آنها صرفاً اظهاراتی مشروط از نوع if-then هستند. قسمتی که در زیر if نامیده می شود و بخشی پس از آن نتیجه گرفته می شود .
در هیچ یک از سه مورد فوق (شماره 4-6) هیچ مکان را نمی بینیم که ظاهراً نتیجه گیری را تأیید کند. اگر می خواهید وقتی چنین ادعاهایی را می بینید ، یک استدلال واقعی ایجاد کنید ، باید بر روی سابقه قبلی شرط تمرکز کنید و بپرسید که چرا باید به صورت واقعی پذیرفته شود. همچنین می توانید بپرسید که چرا بین فرضی موجود در پیشین و گزاره در نتیجه ارتباط وجود دارد.
برای درک بهتر تفاوت بین یک استدلال و یک گزاره فرضی ، به این دو جمله بسیار مشابه نگاه کنید:
- اگر امروز سه شنبه باشد ، فردا چهارشنبه خواهد بود.
- زیرا امروز سه شنبه است ، فردا چهارشنبه خواهد بود.
هر دو این اظهارات ایده های مشابهی را بیان می کنند ، اما دومی استدلالی در حالی که اولین آن نیست. در حالت اول ، شرطی if-then داریم (همانطور که می بینید ، گاهی اوقات آن کاهش می یابد). نویسنده از خوانندگان درخواست نمی کند تا از هر مکان استنباط کنند زیرا ادعا نمی شود که امروز ، در واقع ، سه شنبه است. شاید اینگونه باشد ، شاید اینگونه نباشد ، اما مهم نیست.
جمله دوم یک استدلال است زیرا "امروز سه شنبه است" به عنوان یک فرضیه واقعی ارائه می شود. از این ادعا ، استنباط می شود - و از ما خواسته می شود این استنتاج را بپذیریم - بنابراین فردا چهارشنبه است. از آنجا که این یک استدلال است ، می توانیم با طرح این سؤال که امروز چیست و واقعاً امروز چه روزی را دنبال می کند ، آن را به چالش بکشیم.
دستورات ، هشدارها و پیشنهادات
نوع دیگری از استدلال شبه را می توان در مثالهای زیر یافت:
- شما باید وظیفه خود را نسبت به خدا ، خالق خود انجام دهید.
- ما باید دولت را از دخالت در املاک خصوصی مردم متوقف کنیم.
- مردم باید اطمینان حاصل کنند که شرکت های بین المللی قدرت زیادی کسب نمی کنند.
هیچ یک از اینها استدلال نیستند ، در واقع ، آنها حتی گزاره ای هم نیستند. گزاره چیزی است که می تواند درست یا نادرست باشد و استدلال چیزی است که برای تعیین ارزش حقیقت گزاره ارائه می شود. اما گفته های فوق مانند این نیست. آنها دستورات هستند و نمی توانند درست یا نادرست باشند - فقط می توانند خردمندانه یا عاقلانه ، توجیه پذیر یا غیرقانونی باشند.
هشدارها و پیشنهادات مشابه دستورات هستند ، که اینها بحثی هم ندارند:
- شما باید هنگام تحصیل در کلاس های زبان های خارجی شرکت کنید.
استدلال در مقابل توضیحات
چیزی که گاه با یک استدلال اشتباه گرفته می شود ، توضیحی است. دو جمله زیر را متناقض کنید:
- من دموکرات هستم ، بنابراین به کاندیدای دموکرات رأی دادم.
- او در ابتدای جمهوری رأی نداد ، بنابراین باید دموکرات باشد.
در بیانیه اول هیچ استدلالی ارائه نمی شود. این توجیهی از یک حقیقت قبلاً پذیرفته شده است که رئیس مجلس به کاندیدای دموکرات رای داد. بیانیه شماره 13 اما متفاوت است - در اینجا ، از ما خواسته می شود چیزی را از یک فرض استنباط کنیم ("او رأی نداد ..."). بنابراین ، این یک استدلال است.
استدلال در مقابل اعتقادات و نظرات
اظهارات عقیده و عقیده نیز غالباً به گونه ای ارائه می شود که انگار استدلالی است. مثلا:
- من فکر می کنم که سقط جنین یک روش وحشتناک است. این زندگی جوان ، بی گناه انسانی را به شدت می کشد و میزان سقط جنین در این کشور یک هولوکاست جدید است.
در اینجا هیچ استدلالی وجود ندارد - آنچه ما داریم نه عبارات شناختی ، عبارات احساسی هستند. هیچ تلاشی برای اثبات حقیقت آنچه گفته می شود و از آنها استفاده نمی شود برای اثبات حقیقت چیز دیگری است. آنها ابراز احساسات شخصی هستند. بیانیه های احساسی هیچ مشکلی ندارد - نکته این است که ما وقتی به بیان عاطفی نگاه می کنیم باید درک کنیم و اینها استدلال های اصیل نیستند.
البته ، یافتن استدلال هایی که هم بیان عاطفی دارند و هم شناختی ، معمول است. غالباً ، اظهارات شماره 16 ممکن است با سایر گفته ها ترکیب شود که یک بحث واقعی را تشکیل می دهد ، توضیح می دهد که چرا سقط جنین اشتباه است یا چرا باید غیرقانونی باشد. شناختن این موضوع و یادگیری چگونگی جدا کردن ادعاهای عاطفی و ارزشی از ساختار منطقی یک استدلال بسیار مهم است.
آسان است که از زبان منحرف شوید و آنچه را که اتفاق می افتد از دست ندهید ، اما با تمرین ، می توانید از این کار جلوگیری کنید. این امر به ویژه نه تنها در مورد دین و سیاست بلکه به ویژه در تبلیغات اهمیت دارد. کل صنعت بازاریابی به منظور ایجاد واکنش های عاطفی و روانی خاص در شما ، مشتری ، به استفاده از زبان و نمادها اختصاص دارد.
آنها ترجیح می دهند شما فقط هزینه خود را صرف کنید تا بیش از حد در مورد محصول فکر کنید ، و تبلیغات خود را بر اساس آن فرض طراحی می کنند. اما وقتی یاد می گیرید که چگونه پاسخ های عاطفی خود را بر روی کلمات و تصاویر خاص کنار بگذارید و در قلب منطقی یا غیر منطقی آنچه ادعا می شود ، صحیح قرار بگیرید ، یک مصرف کننده آگاه تر و آماده تر خواهید بود.
