راهب بودایی بی سر و صدا و پر از نارنجی به یک چهره نمادین در غرب تبدیل شده است. اخبار جدید در مورد راهبان خشن بودایی در برمه نشان می دهد که آنها همیشه بی سر و صدا نیستند. و همه آنها لباس نارنجی نمی پوشند. برخی از آنها حتی گیاهخواران کاملاً موذی نیستند که در صومعه ها زندگی می کنند.
یک راهب بودایی یک bhiksu (سانسکریت) یا bhikkhu (پالی) است ، من معتقدم که کلمه پالی بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد. bi-KOO تلفظ شده است (تقریباً). بیکخو به معنای چیزی مثل "متصدیان" است.
اگرچه بودا تاریخی شاگردان غیر روحانی داشت ، اما اوایل بودیسم کاملاً پنهانی بود. از بنیادهای بودیسم ، سانگا رهبانان ظرف اصلی است که یکپارچگی دارما را حفظ کرده و آن را به نسل های جدید منتقل می کند. قرن هاست که صومعه معلمان ، دانشمندان و روحانیت بودند.
برخلاف اکثر راهبان مسیحی ، در بودیسم bhikkhu یا bhikkhuni کاملاً مجسم شده نیز معادل کاهن است. برای مقایسه بیشتر راهبان مسیحی و بودایی ، به "بودایی در مقابل رهبانیت مسیحی" مراجعه کنید.
استقرار رسم و نسب
ترتیب اصلی bhikkhus و bhikkhunis توسط بودا تاریخی تأسیس شد. طبق رسم بودایی ، در ابتدا هیچ مراسم تشریفات رسمی برگزار نمی شد. اما با افزایش تعداد شاگردان ، بودا اقدامات سختگیرانه تری اتخاذ کرد ، به ویژه هنگامی که مردم در غیاب بودا توسط اساتید ارشد منصوب می شدند.
یكی از مهمترین شرط های منتسب به بودا این بود كه bhikkhus كامل مرتب شده باید در نظم bhikkhus حضور داشته باشد و bhikkhus و bhikkhunis كه به طور كامل مرتب شده اند ، در مجالس bhikkhunis مرتب شده اند. با انجام این کار ، این امر باعث می شود که صفات بی وقفه از احکام به بودا باز گردد.
این شرط باعث ایجاد یک سنت از نسلی شد که تا به امروز مورد احترام - یا نه - است. همه دستورات روحانیت در بودیسم ادعا نمی كنند كه در سنت نسلی باقی مانده اند ، اما دیگران چنین می كنند.
تصور می شود بخش اعظم بودای تروادادا برای bhikkhusis یک سلسله ی ناگسستنی حفظ کرده است ، اما نه برای bhikkhunis ، بنابراین در بیشتر جنوب شرقی آسیا زنان از نظم کامل خودداری می کنند ، زیرا هیچ bhikkhunis کاملاً منظم تر برای حضور در این مراسم وجود ندارد. یک مسئله مشابه در بودیسم تبت وجود دارد زیرا به نظر می رسد که قدمتهای بیکخونی هرگز به تبت منتقل نشده اند.
وینایا
قوانینی برای سفارشات صومعه منسوب به بودا در Vinaya یا Vinaya-pitaka ، یکی از سه "سبد" Tipitaka ، حفظ شده است. با این وجود ، اغلب اوقات ، بیش از یک نسخه از Vinaya وجود دارد.
بودایی های Theravada از Pali Vinaya پیروی می کنند. برخی از مکاتب ماهایانا نسخه های دیگری را که در سایر فرقه های اولیه بودیسم حفظ شده اند ، دنبال می کنند. و برخی از مدارس ، به یک دلیل یا دلیل دیگر ، دیگر از نسخه کامل وینایا پیروی نمی کنند.
به عنوان مثال ، وینایا (به اعتقاد من تمام نسخه ها) فراهم می کند که راهبان و راهبه ها کاملاً متقلب باشند. اما در قرن نوزدهم ، امپراتور ژاپن تجسمی در امپراتوری خود را لغو كرد و به راهبان دستور داد كه ازدواج كنند. امروز غالباً انتظار می رود که یک راهب ژاپنی ازدواج کند و راهبان کمی را آغاز کند.
دو رده سفارش
پس از درگذشت بودا ، سنگبان رهبانان دو مراسم تشریفات جداگانه را اتخاذ کردند. اولی نوعی از دستورات تازه کار است که اغلب به آن "ترک خانه" یا "بیرون رفتن" گفته می شود. معمولاً کودک باید حداقل 8 سال داشته باشد که تازه کار شود ،
وقتی تازه کار به سن 20 سالگی برسد ، ممکن است درخواست تنظیم کامل کند. معمولاً ، الزامات دودمانه که در بالا توضیح داده شد ، فقط درمورد تنظیمات کامل اعمال می شود ، نه ترتیب های تازه کار. بیشتر دستورات صومعه بودیسم نوعی سیستم نظم دهی دو لایه را حفظ کرده اند.
هیچ یک از لزوماً لزوماً یک تعهد ابد نیستند. اگر کسی بخواهد به زندگی خود برگردد ممکن است چنین کند. به عنوان مثال ، دالایی لاما ششم تصمیم گرفت كه از فرمان خود كنار بگذارد و به عنوان یک فرد غیرمستقیم زندگی كند ، اما او هنوز دالایی لاما بود.
در کشورهای تروادادین در جنوب شرقی آسیا یک سنت قدیمی وجود دارد که پسران نوجوان مرتکب تازه کار می شوند و برای مدت کوتاهی بعضا راهبان زندگی می کنند ، گاهی اوقات فقط برای چند روز ، و سپس دوباره به زندگی خود باز می گردند.
زندگی و کار صومعه
دستورات اصلی راهبان برای وعده های غذایی خود گدایی می کردند و بیشتر وقت خود را در مراقبه و مطالعه می گذراندند. بودا تروادا این سنت را ادامه می دهد. بیکخوس به زندگی خود به صدقه بستگی دارد. در بسیاری از کشورهای تئورادا ، راهبه های تازه کار که هیچ امیدی به نظم کامل ندارند ، انتظار می رود که راهبان خانه دار باشند.
هنگامی که بودیسم به چین رسید ، راهبان خود را در فرهنگی یافتند که گدایی را تأیید نکرد. به همین دلیل ، صومعه های ماهایانا تا حد امکان خودکفا شدند و کارها - آشپزی ، تمیز کردن ، باغبانی - بخشی از آموزش های صومعه شدند ، و نه فقط برای تازه کارها.
در دوران مدرن ، غیرقانونی نیست که bhikkhus و bhikkhunis مقصر زندگی در خارج از یک صومعه زندگی کنند و شغلی برگزار کنند. در ژاپن و طبق بعضی از دستورات تبت ، حتی ممکن است با همسر و فرزندان زندگی کنند.
درباره لباس نارنجی
لباس های راهب بودایی در رنگهای مختلف ، از پرتقال های پرتقال ، مارون و زرد ، گرفته تا سیاه به چشم می خورد. آنها همچنین به سبک های زیادی می آیند. عدد نارنجی راهب نمادین به طور کلی فقط در جنوب شرقی آسیا دیده می شود
