پراگماتیسم یک فلسفه آمریکایی است که در دهه 1870 سرچشمه گرفت ، اما در اوایل قرن 20 رواج یافت. براساس پراگماتیسم ، حقیقت یا معنای یک ایده یا گزاره در پیامدهای عملی قابل مشاهده آن نه بیشتر در مورد «متافیزیکی» های متفاوتی نهفته است. از آنجا که واقعیت تغییر می کند ، "هرچه اثرگذار باشد" نیز تغییر می کند ، حقیقت را نیز باید تغییر پذیر دانست ، به این معنی که هیچ کس نمی تواند ادعای داشتن حقیقت نهایی یا نهایی را داشته باشد. پراگماتیست ها بر این باورند که همه مفاهیم فلسفی باید براساس کاربردهای عملی و موفقیت های آنها قضاوت شوند ، نه بر اساس انتزاع ها. »
پراگماتیسم و علوم طبیعی
پراگماتیسم به دلیل ارتباط نزدیک با علوم طبیعی و اجتماعی مدرن در اوایل قرن بیستم با فلاسفه آمریکایی و حتی مردم آمریکا رواج یافت. جهان بینی علمی هم از نظر نفوذ و هم در اقتدار در حال رشد بود. عمل گرایی ، به نوبه خود ، به عنوان یک خواهر و برادر فلسفی در نظر گرفته می شد که اعتقاد بر این است که می تواند از طریق تحقیق در مورد همان پیشرفتهایی پیشرفت کند - از موضوعاتی مانند اخلاق و معنای زندگی.
فیلسوفان مهم پراگماتیسم
فلاسفه که در توسعه پراگماتیسم یا به شدت تحت تأثیر فلسفه محوری هستند عبارتند از:
- ویلیام جیمز (1842 تا 1910): ابتدا اصطلاح عملگرایی را در چاپ بکار برد. همچنین پدر روانشناسی مدرن محسوب می شود
- CS (چارلز سندرز) پیرس (1839 تا 1914): اصطلاح عملگرایی را به کار برد. منطقی که کمکهای فلسفی در ایجاد رایانه به تصویب رسیده است
- جورج اچ. مید (1863 تا 1931): به عنوان یکی از بنیانگذاران روانشناسی اجتماعی شناخته می شود
- جان دیوی (1859 تا 1952): فلسفه تجربه گرایی عقلانی را توسعه داد ، که با عمل گرایی همراه شد.
- WV Quine (1908 تا 2000): استاد هاروارد که از فلسفه تحلیلی قهرمان شد ، که به عمل گرایی قبلی بدهکار است.
- CI Lewis (1883 تا 1964): یک قهرمان اصلی منطق فلسفی مدرن
کتابهای مهم در مورد پراگماتیسم
برای مطالعه بیشتر ، با چندین کتاب اصلی در این زمینه مشورت کنید:
- پراگماتیسم ، توسط ویلیام جیمز
- معنی حقیقت ، توسط ویلیام جیمز
- منطق: نظریه تحقیق ، توسط جان دیویی
- طبیعت و رفتار انسان ، توسط جان دیویی
- فلسفه قانون ، توسط جورج اچ. مید
- ذهن و نظم جهانی ، توسط سی آی لوئیس
CS Peirce on Pragmatism
CS Peirce ، که اصطلاح عمل گرایی را ترسیم کرد ، آن را به عنوان تکنیکی بیشتر برای کمک به ما برای یافتن راه حل ها به جای یک فلسفه یا یک راه حل واقعی برای مشکلات دانست. پیرس از آن به عنوان ابزاری برای توسعه وضوح زبانی و مفهومی (و در نتیجه تسهیل ارتباط) با مشکلات فکری استفاده کرد. او نوشت:
- فکر کنید که چه اثراتی ، که ممکن است از یاطاقان عملی داشته باشد ، می توانیم مفهوم تصور خود را تصور کنیم. آنگاه برداشت ما از این تأثیرات ، کل تصور ما از شی است
ویلیام جیمز در مورد پراگماتیسم
ویلیام جیمز مشهورترین فیلسوف پراگماتیسم و دانشمندی است که عملگرایی را مشهور ساخته است. از نظر جیمز ، عمل گرایی درمورد ارزش و اخلاق بود: هدف فلسفه این بود که بفهمیم چه چیزی برای ما ارزش دارد و چرا. جیمز استدلال كرد كه عقاید و عقاید فقط در هنگام كار برای ما اهمیت دارند.
جیمز درباره عمل گرایی نوشت:
"ایده ها تا آنجا که به ما کمک می کنند با سایر بخش های تجربه خود به روابط رضایت بخش برسیم ، واقعیت پیدا می کند."
جان دیویی در مورد پراگماتیسم
در یک فلسفه که وی ابزارگرا نامیده است ، جان دیویی کوشید تا هم فلسفه های پیرس و هم جیمز از عمل گرایی را با هم ترکیب کند. بنابراین ، ابزارگرایی هم در مورد مفاهیم منطقی و هم برای تحلیل اخلاقی بود. ابزارگرایی ایده های دیوی را در مورد شرایطی که استدلال و تحقیق در آن اتفاق می افتد توصیف می کند. از یک طرف ، باید با محدودیت های منطقی کنترل شود. از طرف دیگر ، این کار به سمت تولید کالاها و رضایتمندی های ارزشمند سوق می یابد.
