"الف" به معنای "بدون" و "عرفان" به معنای "دانش" است. بنابراین کلمه agnostic به معنای واقعی کلمه به معنای "بدون دانش" است ، اگرچه بیشتر به دانش خدایان متمرکز است تا دانش به طور کلی. از آنجا که دانش با اعتقاد مرتبط است ، اما با اعتقاد یکسان نیست ، آگنوستیک را نمی توان "راه سوم" بین الحاد و الهیات دانست. آگنوستیک چیست؟
آگنوستیک فلسفی چیست؟
دو اصل فلسفی وجود دارد که در پس آگنوستیک قرار دارد. اولین مورد ، معرفت شناختی است و برای دستیابی به دانش درباره جهان به وسایل تجربی و منطقی متکی است. دوم اخلاقی است و شامل این عقیده است که ما وظیفه اخلاقی داریم که ادعاهایی برای ایده هایی که ما نمی توانیم بطور صحیح از طریق شواهد یا منطق از آنها پشتیبانی کنیم ، مطالبه نکنیم. تعریف آگنوستیک: واژه نامه های استاندارد
لغت نامه ها می توانند آگنوستیک را از جهات مختلفی تعریف کنند. برخی تعاریف نزدیک به چگونگی نزدیک شدن چگونگی تعریف توماس هانری هاکسلی در هنگام اختراع این اصطلاح نزدیک است. برخی دیگر نادرست آگنوستیک را به عنوان "راه سوم" بین الحاد و الهیات تعریف می کنند. برخی حتی بیشتر پیش می روند و agnosticism را یک "دکترین" توصیف می کنند ، چیزی که هاکسلی درد بسیاری از آن را انکار کرد.
Agnosticism قوی در برابر ضعف Agnosticism
اگر کسی یک آگنوستیک ضعیف باشد ، آنها فقط می گویند که نمی داند خدایان وجود دارند یا نه. وجود احتمالی برخی از خدایان نظری یا برخی خدایان خاص مستثنی نیست. در مقابل ، یک آگنیست قوی می گوید که هیچ کس نمی تواند با اطمینان از وجود خدایان بداند - این ادعایی است که در مورد همه انسانها در همه زمانها و مکانها مطرح شده است. Agnosticism قوی در برابر ضعف Agnosticism
آیا آگنوستیک فقط روی نرده می نشیند؟
بسیاری از مردم ، agnosticism را یک رویکرد "غیرتعهدی" می دانند که آیا خدایان وجود دارند ، به همین دلیل است که اغلب به عنوان "راه سوم" بین الحاد و تئیسم رفتار می شود ، و هر دو متعهد به آن هستند. برخی از موقعیت های خاص در حالی که آگنیست ها از کنار هم امتناع می ورزند. این عقیده اشتباه می شود زیرا آگنوستیک کمبود دانش است و نه عدم تعهد.
آتئیسم در مقابل آگنوستیک: تفاوت چیست؟
معرفت شناسی مربوط به اعتقاد به خدایان نیست ، بلکه درباره دانش خدایان است - در ابتدا برای توصیف موقعیت کسی که نمی تواند ادعا کند با اطمینان می دانست که آیا خدایان وجود دارند یا نه وجود دارد ، ابداع شده است. بنابراین ، اگنوستیک با تئیسم و الحاد سازگار است. شخص می تواند به بعضی از خدایان (خداشناسی) ایمان داشته باشد بدون اینكه ادعا كند با اطمینان می داند كه آیا آن خدا وجود دارد یا خیر. این الهیات آگنوستیک است. شخص دیگر می تواند به خدایان (الحاد) بی اعتقاد داشته باشد ، بدون اینكه ادعا كند كه به یقین می داند كه هیچ خدایی نمی تواند یا وجود داشته باشد؛ این الحاد agnostic است.
الهیات آگنوستیک چیست؟
ممکن است عجیب به نظر برسد که شخص به یک خدای اعتقاد داشته باشد بدون این که ادعا کند بداند که خدای آنها وجود دارد ، حتی اگر دانش را تا حدودی سست تعریف کنیم؛ واقعیت این است که چنین موضعی احتمالاً بسیار متداول است. بسیاری از کسانی که به وجود خدا اعتقاد دارند این کار را با ایمان انجام می دهند و این ایمان معمولاً با انواع دانشهایی که معمولاً در مورد دنیای پیرامون خود کسب می کنیم در تضاد است. الهیات آگنوستیک چیست؟
ریشه های فلسفی آگنوستیک
هیچ کس قبل از توماس هنری هاکسلی نمی خواست خود را آگونیستی توصیف کند ، اما تعدادی از فیلسوفان و دانشمندان پیشین وجود دارند که اصرار داشتند که یا آنها از واقعیت نهایی و خدایان آگاهی ندارند ، یا اینکه برای کسی امکان پذیر نیست. چنین دانش هر دو موضع با آگنوستیک گرایی همراه هستند. ریشه های فلسفی آگنوستیک
آگنوستیک و توماس هنری هاکسلی
اصطلاح agnosticism اولین بار توسط استاد توماس هنری هاکسلی (1825-1825) در جلسه انجمن متافیزیکی در سال 1876 ابداع شد. برای هاکسلی ، agnosticism موضعی بود که ادعاهای دانش هر دو آتشیسم "قوی" و الهیات سنتی را رد می کرد. از همه مهمتر ، هاکسلی agnosticism را روشی برای انجام کارها می دانست.
Agnosticism & Robert Green Ingersoll
رابرت گرین اینگرسولوا ، یك طرفدار مشهور و تأثیرگذار سكولاریسم و تردیدهای مذهبی در اواسط اواخر قرن نوزدهم در آمریكا ، یك طرفدار قوی برای رفع برده داری و حقوق زنان ، هر دو موضع بسیار نامعقول است. با این حال ، موقعیتی که بیشترین مشکلات را برای او به وجود آورد ، دفاع شدید وی از آگنوستیک و ضد استکبارستیزی شدید او بود. Agnosticism & Robert Green Ingersoll
