در گذشته به عنوان قداست مرکزی آخرین مناسک ، قربانی مسح کردن مریض ها در گذشته بیشتر برای مرگ گناهان ، برای تقویت گناهان ، قدرت معنوی و بهبود سلامت جسمی انجام می شد. با این حال ، در دوران مدرن ، استفاده از آن برای همه افرادی که به شدت بیمار هستند یا در حال انجام یک عمل جدی هستند ، گسترش یافته است. کلیسا در گسترش استفاده از مسح کردن بیمار ، تأثیر ثانویه ای از مقدس را تأکید کرده است: برای کمک به شخصی که سلامت خود را بازیابی کند. مانند اعتراف و مقدسات ، مقدسات دیگری که معمولاً در Last Rites انجام می شود ، قربانی مسح کردن بیمار را می توان هر زمان که لازم باشد تکرار کرد.
نامهای دیگر Sacrament of Anointing of Sick
قربانی مسح کردن مریض ها اغلب به آسانی از آنها به عنوان فداکاری بیمار یاد می شود. در گذشته معمولاً Extreme Unction خوانده می شد
Unction به معنای مسح کردن با روغن (که بخشی از ایثار است) است ، و - تأثیرات افراطی بر این واقعیت دارد که معمولاً این جیوه در اندامها اجرا می شود - به عبارت دیگر - وقتی شخص دریافت می کرد. خطر شدید مرگ.
ریشه های کتاب مقدس
جشن مدرن و گسترده ای از قداست مسح کردن بیمار ، استفاده اولیه مسیحیان را به یاد می آورد ، و به دوران کتاب مقدس باز می گردد. هنگامی که مسیح شاگردان خود را برای موعظه فرستاد ، "آنها بسیاری از شیاطین را ربودند ، و روغن بسیاری از بیماران را روغن کردند و آنها را شفا دادند" (مارک 6: 13). جیمز 5: 14-15 بهبودی جسمی را با بخشش گناهان پیوند می دهد:
آیا مردی در بین شما بیمار است؟ بگذارید او کاهنان کلیسا را بیاورد و بگذارید بر او دعا کنند و او را با روغن به نام خداوند مسح کنند. و دعای ایمان ، بیمار بیمار را نجات می دهد و خداوند او را زنده می کند و اگر در گناهان باشد ، او را بخشیده می شود.
چه کسی می تواند فداکاری کند؟
به دنبال این درک كتاب مقدس ، كتیكیسم كلیسای كاتولیك (بند 1514) خاطرنشان می كند:
مسح کردن بیمار "برای کسانی که فقط در نقطه مرگ قرار دارند قداست نیست. از این رو به محض این که کسی از معتقدین در اثر مرگ یا بیماری در سن و سالخوردگی در معرض خطر مرگ قرار بگیرد ، زمان مناسبی برای دریافت اوست. این قداست مطمئناً قبلاً رسیده است. "
هنگامی که شک دارید ، کاهنان باید از جانب احتیاط خطا کرده و قربانی را به مومنانی که درخواست می کنند ارائه دهند.
شکل قربانی
مناسک اساسی قداست شامل کاهن (یا کاهن های متعدد ، در مورد کلیساهای شرقی) است که دست بیمار را می گذارد و او را با روغن مبارک مسح می کند (معمولاً روغن زیتون که توسط یک اسقف برکت داده می شود ، اما در مواقع اضطراری ، هر سبزی نفت کافی خواهد بود) ، و دعا کردن "از طریق این مسح مقدس ممکن است خداوند در محبت و رحمت خود به شما لطف روح القدس را یاری کند. باشد که خداوند که شما را از گناه رهایی می بخشد شما را نجات دهد و شما را برانگیزد."
هنگامی که شرایط اجازه می دهد ، کلیسا توصیه می کند که مراسم مقدس در هنگام توده برگزار شود ، یا حداقل این که قبل از اعتراف و قبل از آن مقدسات مقدم باشد.
وزیر ایثار
فقط کاهنان (از جمله اسقف ها) می توانند قربانی مسح کردن مریضان را اداره کنند ، زیرا ، وقتی که قداست در هنگام اعزام مسیح از شاگردانش برقرار شد ، این مختص به مردانی بود که تبدیل به اسقفهای اصلی کلیسا شوند.
تأثیرات قربانی
با ایمان و در حالت لطف دریافت شده ، قداست مسح کردن بیمار تعدادی از نعمتها را از جمله شجاعت مقاومت در برابر وسوسه در برابر مرگ ، در هنگام ضعیف بودن ، در اختیار گیرنده قرار می دهد؛ اتحادی با مصائب مسیح ، که رنج های او را مقدس می کند. و فیض آماده شدن برای مرگ ، تا او را به امید خدا ملاقات کند نه از ترس. اگر گیرنده قادر به دریافت فداکاری اقرار نبود ، مسح کردن نیز بخشش گناهان را فراهم می کند. و در صورت کمک به نجات روح او ، مسح کردن بیمار ممکن است سلامتی گیرنده را بازگرداند.
