واسا ، سالانه "عقب نشینی باران" ، یک عقب نشینی سالانه سه ماهه است که بویژه در آیین بودایی تروادادا انجام می شود. این سه ماه با تقویم قمری مشخص می شود و معمولاً از ماه جولای آغاز می شود.
در زمان واسا ، راهبان در معابد خود اقامت گزیده و تنها در صورت لزوم زمینه های آن را ترک می کنند. لایپوها با حمایت از راهبان با غذا و سایر ملزومات ، ارادت و قدردانی خود را نشان می دهند. افراد دراز کش بعضی اوقات از چیزهایی مانند خوردن گوشت ، نوشیدن الکل یا سیگار کشیدن در هنگام واسا خودداری می کنند.
عقب نشینی واسا به موازات بارانهای موسمی هند و جنوب شرقی آسیا به پایان رسیده است. بسیاری از سنت های صومعه بودایی ماهایانا نیز عقب نشینی های دوره ای یا دوره های تمرینی فشرده را دارند که پس از واسا مدل سازی شده اند ، اما ممکن است در زمان های مختلف سال مشاهده شوند.
در روز بودا ، واسا توسط زنان و مردان مشاهده می شد. امروزه تعداد کمی از راهبه های بودایی Theravada Buddha وجود دارد ، بنابراین این مقاله بیشتر به راهبان معطوف می شود.
منشا عقب نشینی باران ها
اولین راهبان و راهبه های بودایی در صومعه ها زندگی نمی کردند. در هند از 25 قرن پیش ، مدتها پیش از این سرگردانی متكدیان "مردان مقدس" سرگردان بودند كه در جنگل ها پناه می بردند. بیشتر اوقات بودا و شاگردانش از این سنت پیروی می کردند. آنها به صورت گروهی از روستا به روستا سفر می كردند و به آنها آموزش می دادند ، صدقه می دادند و در زیر درختان درخت می خوابیدند.
اما بسیاری از هندوستان همان سالهای گذشته فصلی موسمی داشتند. معمولاً باران از ژوئن یا ژوئیه آغاز می شود و تا زمانی در سپتامبر یا اکتبر ادامه می یابد. ریزش مداوم نه تنها سفر بودا و راهبانش را دشوار نکرد. حیوانات کوچک که در باران بیرون می آیند - زالوها ، حلزونها ، کرمها ، قورباغه ها - می توانند زیر پا خرد شوند. گاها راهبان مشغول مسافرت در باران به مضرات برنج تازه کاشته شده آسیب می رسانند.
برای صرفه جویی در حیوانات و محصولات زراعی ، بودا قانونی را وضع کرد که راهبان و راهبه ها در طی باران های موسمی تردد نمی کنند. در عوض ، آنها در کنار هم زندگی می کردند و به عنوان یک جامعه تمرین می کردند. این عمل مفید واقع شد و زمان بیشتری را برای تدریس و راهنمایی برای شاگردان جوان تر فراهم کرد.
آغاز رهبانیت
در ابتدا بودا و شاگردانش باران ها را به عقب می انداختند و هر جا به آنها پناه می دادند ، گاه در املاک نیکوکاران ثروتمند. شاگرد غیر روحانی آناتاپیندیکا با احداث اولین مجموعه ساختمان دائمی که به راهبان مسکن در زمان واسا اختصاص یافته است ، اعتبار دارد.
اگرچه بودا و شاگردانش در تمام طول سال در آنجا اقامت نکردند ، این مجموعه ، در واقع ، نخستین صومعه بودایی بود. امروز ، خوانندگان سوتراها ممکن است متوجه شوند که بودا بسیاری از موعظه های خود را "در جته جت ، در صومعه آناتاپیندیکا" تحویل داده است. عقب نشینی باران ها زمانی برای تمرین شدیدتر شد. بودا همچنین تأکید زیادی بر زندگی مشترک و هماهنگ داشت.
آسالا پوجا
Asalha Puja ، که گاه "Dhamma Day" نامیده می شود ، جشنی است که روز قبل از آغاز واسا برگزار می شود. این اولین خطبه بودا را که در شوت پیتاکا به عنوان سوتا Dhammacakkappavattana ثبت شده است ، گرامی می دارد. این به معنی "تنظیم چرخه dhamma [دارما] در حال حرکت است."
در این خطبه بودا آموزه خود را درباره چهار حقیقت شریف توضیح داد. این پایه و اساس تمام آموزه های بودایی است.
Asalha Puja در روز کامل ماه هشتم قمری به نام Asalha برگزار می شود. این یک روز فرخنده برای افراد عادی است که قربانی های معابد را بیاورند و برای گوش دادن به موعظه ها بمانند. در بعضی جاها ، راهبان در شب شعار Dhammacakkappavattana Sutta را سر می دهند ، زیرا آنها یک هوشیاری کامل از ماه نگه می دارند.
نگه داشتن واسا
به طور سنتی ، در روز اول واسا ، هر راهب به طور رسمی اعلام می کند که برای مدت سه ماه در معبد خواهد ماند. یک راهب ممکن است به وظایف منظم معبد بپردازد که او را از دیوارهای آن بیرون می کشد ، اما باید تا غروب بازگردد. اگر در شرایط غیرقابل پیش بینی سفر به یک راهب نیاز داشته باشد ، ممکن است او اجازه انجام این کار را داشته باشد ، اما باید ظرف هفت روز برگردد. به طور دقیق ، راهبان "cloistered" نیستند. آنها ممکن است به اندازه معمول با افراد غیر روحانی تعامل داشته باشند.
در طی این ماهها تلاش چند درجه ای "شماره گیری شده" است. زمان بیشتری به مراقبه و مطالعه اختصاص می یابد. راهبان ارشد وقت بیشتری را برای آموزش راهبان جوان تر می گذارند. این برنامه فشرده تر ممکن است اگر در طول سال تلاش شود ، خسته کننده باشد ، اما فقط برای سه ماه پایدارتر است.
Laypeople همچنین به واسا متعهد می شود كه معمولاً برای افزایش صدقه و ترك نوعی از نبوغ ، مانند نوشیدن یا استعمال دخانیات. برخی از مردم واسا را "وام بودایی" می نامند ، اگرچه واقعاً دقیق نیست.
پاوارانا و کاترینا
در روز کامل ماه یازدهم قمری ، واسا با رعایت پاورانا به پایان می رسد. راهبان با هم جمع می شوند و یکی یکی آنها را به مجمع می گویند که در آن عمل کوتاه شده است ، یا چه بسا تخلف کرده اند. هر راهب از مجمع دعوت می کند تا وی را مورد توبیخ قرار دهد. اگر توبیخی وجود داشته باشد ، دلسوزانه و آموزنده است.
واسا با مراسم Devorohana ، که از بودا استقبال می کند ، از قلمروهای آسمانی استقبال می کند.
پیروی از واسا کاتینا است ، یک ماه رعایت آن که برای افراد مجرد سنتی است که لباس های مخصوص پارچه های جدید را تهیه کنند.
