یک آیین نازل شده مبتنی بر اطلاعاتی است که از طریق دنیای معنوی به بشریت از طریق نوعی واسطه ، معمولاً از طریق انبیاء به آنها ابلاغ می شود. بنابراین ، حقیقت معنوی برای مؤمنین آشکار می شود زیرا این چیزی نیست که ذاتاً آشکار باشد یا چیزی که به طور طبیعی می تواند نتیجه بگیرد.
ادیان یهودی-مسیحی به عنوان دین های آشکار شده
ادیان یهودو مسیحی همه ادیان به شدت آشکار شده اند. عهد عتیق داستان های بسیاری از کسانی را که خدا برای انتقال دانش از خود و انتظاراتش استفاده می کند ، در بر دارد. ظهور آنها در مواقعی رخ می دهد كه قوم یهود از تعالیم خدا چشم پوشی كرده اند و پیامبران آنها را از احكام او یادآوری می كنند و آنها را از قریب الوقوع فاجعه به عنوان مجازات هشدار می دهند. برای مسیحی ، عیسی به عنوان خدا تجسم یافت تا به طور مستقیم به جامعه خدمت کند. برای مسلمانان ، محمد پس از عیسی (به عنوان پیامبر و نه به عنوان خدا) انتخاب شد تا وحی نهایی را ارائه دهد.
نوشته های این پیامبران امروز وجود دارد که همچنان به راهنمایی مؤمنان ادامه می یابد. تناخ ، کتاب مقدس و قرآن کتب مقدس این سه دین هستند که اساسی ترین بلوک های ساختاری مربوط به ادیان مربوطه را ارائه می دهند.
ادیان جدید که بر آموزه های یهودو مسیحی ترسیم شده اند نیز به طور کلی ادیان نازل شده اند. ایمان بهائی می پذیرد که خداوند پیامبران را در سراسر جهان برای افشای پیام های خود برگزیده است ، و آن پیامبران همچنان در زمان محمد گذشته اند. رائلیان به عنوان کسانی که با بیگانگان ارتباط برقرار می کردند نه خدا را قبول می کردند و بنیانگذار آنها ، رائل ، به عنوان جدیدترین پیامبر ایلیم بیگانه. دانش الوهیم فقط از رائل حاصل می شود ، زیرا آنها مستقیماً با شخص دیگری ارتباط برقرار نمی کنند. به همین ترتیب ، رائولیسم تقریباً به اندازه پیشینیان سنتی خود ، یک مذهب آشکار است.
دین طبیعی
نقطه مقابل دین نازل شده را گاهی اوقات دین طبیعی می نامند. دین طبیعی اندیشه دینی است که مستقل از مکاشفه است. تائوئیسم نمونه ای از دین طبیعی است ، مانند همه اشکال شیطان پرستی ، در میان دیگران. این ادیان نه کتاب الهام گرفته از الهی دارند و نه پیامبران.
دین ساخته شده توسط انسان
اصطلاح "دین نازل شده" گاه به صورت مترادف با "دین انسان ساخته" استفاده می شود ، بدین معنی که این مذاهب به مردم می گویند آنچه دیگران ادعا می کنند از خدا می دانند ، نه اینکه افرادی که مستقیماً از طریق مطالعه و تجربه درباره خدا می آموزند.
Deists از این نظر نسبتاً صوتی است. آنها به یک خالق اعتقاد دارند که از طریق خلقت او قابل آگاهی است ، اما ایده هر گونه اقتدار در مورد این موضوع را نادیده می گیرد ، به ویژه هنگامی که ادعا می کنند چیزهای غیرقابل اثبات هستند. آنها لزوماً وقایع غیرطبیعی را انکار نمی کنند ، اما آنها را واقعیت نمی پذیرند ، مگر اینکه شاید از طریق تجربه شخصی و ذهنی باشد. داستان های دیگران مبنای معتبری برای درک شخصی خود از خدا در نظر گرفته نمی شود.
ضرورت مکاشفه
البته ، كسانی كه به دین نازل شده ایمان دارند ، یك ضرورت مطلق وحی هستند. اگر یک خدای یا خدا انتظارات زیادی برای بشریت داشته باشد ، باید آن انتظارات را به نوعی بهم رسانده و به طور سنتی اطلاعات از طریق دهان به دهان گسترش یابد. بنابراین خداوند خود را از طریق پیامبران نشان می دهد که اطلاعات را به دیگران منتقل می کنند که سرانجام چنین اطلاعاتی را برای آنها می نویسند تا بیشتر به اشتراک گذاشته شود. هیچ اندازه گیری عینی از ارزش وحی وجود ندارد. این که آیا شما چنین مکاشفه هایی را به عنوان اصلی پذیرفته اید امری ایمان است.
ترکیبی از دین نازل شده و طبیعی
مطمئناً یک شخص لازم نیست که در این موضوع طرف خاصی بگیرد. بسیاری از معتقدین به مذاهب نازل شده ، جنبه هایی از دین طبیعی را نیز می پذیرند ، که خداوند خود را نیز از طریق جهانی که آفریده است بیان می کند. مفهوم کتاب طبیعت در اندیشه غیور مسیحی کاملاً به این ایده پرداخته است. در اینجا خداوند خود را از دو طریق آشکار می کند. اولی آشکار ، مستقیم و برای توده های عمومی است ، و این از طریق مکاشفه هایی است که در کتاب مقدس به ثبت رسیده است. با این حال ، او همچنین خود را از طریق کتاب طبیعت بیان می کند ، و دانش خود را در مورد خلقت خود برای آن دسته از روشنفکرانی که مایل و قادر به مطالعه و درک این منبع باطنی تر از دانش هستند ، بیان می کند.
