ما چقدر از زندگی خودمان را صرف چیزهایی می کنیم که نمی توانیم تغییر دهیم؟ یا گول زدن ، نگرانی ، پشیمانی ، شایعه یا گاهی اجتناب از آن ؟ چقدر خوشحال تر می شویم اگر فقط می توانستیم یاد بگیریم که رها کنیم ؟ آیا عمل بودایی به ما کمک می کند تا بیاموزیم؟
در اینجا مثالی از رها کردن وجود دارد: یک داستان مشهور در مورد دو راهب بودایی که در حال مسافرت بودند و نیاز به عبور از رودخانه ای سریع اما کم عمق داشتند. یک زن جوان جوان در کنار بانک ایستاده بود و همچنین نیاز به عبور داشت ، اما او می ترسید ، و درخواست کمک کرد. این دو راهب نذر كرده بودند كه هرگز یك زن را لمس نكنند - آنها باید راهبان تروادا بودند - و یك راهب از آن دریغ كرد. اما دیگری او را برداشت و او را در كنار رودخانه حمل كرد و اجازه داد كه آن طرف به آرامی پایین بیاید.
این دو راهب مدتی سفر خود را در سکوت ادامه دادند. سپس یکی از آنها گفت: "شما عهد کردید که هرگز زنی را لمس نکنید! چگونه می توانستید او را مانند آن انتخاب کنید؟"
و دیگری گفت: "برادر ، من حداقل یک ساعت قبل او را خاموش کردم. چرا هنوز او را حمل می کنی؟"
رها کردن آسان نیست
کاش می توانم به شما بگویم یک فرمول سه مرحله ای ساده برای تنظیم مجدد مکانیسم خورش شما وجود دارد ، اما وجود ندارد. من می توانم به شما بگویم که تمرین مداوم در مسیر بودایی باعث می شود تا کار آسان تر شود ، اما این بیشتر ما وقت و تلاش زیادی را می طلبد.
بیایید با برخی از تجزیه و تحلیل ها شروع کنیم. آنچه ما در اینجا در مورد آن صحبت می کنیم پیوست است . "دلبستگی" به معنای بودایی به معنای تشکیل پیوندهای عشق و دوستی نیست. (و لطفاً واضح باشید که هیچ مشکلی در ایجاد پیوندهای عشق و دوستی وجود ندارد.) بودائیان غالباً از "دلبستگی" بیشتر به معنای "چسبیدن" استفاده می کنند.
ریشه دلبستگی اعتقاد نادرست به یک نفس جداگانه است. من می دانم که این یک آموزش دشوار بودیسم است ، اما این امر برای بودیسم اساسی است. مسیر بودایی فرایندی است برای شناخت غیر واقعی بودن خود.
گفتن اینکه نفس "غیر واقعی" است ، همان معنای گفتن شما وجود ندارد. شما وجود دارید ، اما نه به روشی که فکر می کنید انجام می دهید. بودا آموخت که علت اصلی نارضایتی و نارضایتی ما از زندگی این است که ما نمی دانیم که هستیم. ما فکر می کنیم "من" چیزی در داخل پوست ما است و آنچه در آنجاست "همه چیز دیگر" است. بودا گفت ، اما این توهم وحشتناکی است که ما را در دام سامرا می برد. و بعد به دلیل ناامنی و ناخوشایند بودن به این و آن چسبیده ایم.
توصیف روشنگری ، کاملاً قدردانی از غیر واقعی بودن خود محدود و محدود است. و تحقق روشنگری معمولاً برای بیشتر ما بیش از یک پروژه آخر هفته است. اما خبر خوب این است که حتی اگر هنوز فهم کاملی ندارید - که تقریباً در مورد همه ما صادق است - عمل بودایی هنوز هم می تواند به شما بسیار کمک کند با ترک این کار.
ذهن آگاهی به خانه شما می آید
در بودیسم ، ذهن آگاهی چیزی بیش از مراقبه نیست. این یک آگاهی کامل از ذهن و ذهن از لحظه حاضر است.
معلم بودایی ، Thich Nhat Hanh گفت ، "من ذهن آگاهی را به منزله حضور کامل و زنده بودن ، بدن و ذهن متحد می دانم. ذهن آگاهی ، انرژی است که به ما کمک می کند تا در لحظه کنونی بدانیم
چرا این مهم است؟ این مهم است زیرا ذهن آگاهی ، نقطه مقابل خورش ، بد دهان ، نگرانی ، پشیمانی ، شایعه کردن و پرهیز از آن است. وقتی در نگرانی یا استرس گم شدید ، گم می شوید . ذهن آگاهی به خانه خود می آید.
یادگیری حفظ ذهن آگاهی بیش از چند ثانیه در هر زمان یک مهارت اساسی برای یک بودایی است. در بیشتر مکاتب بودیسم ، یادگیری این مهارت با تمرکز نفس مراقبه آغاز می شود. آنقدر روی تجربه تنفس متمرکز شوید که همه چیز از بین برود. این کار را هر روز کمی انجام دهید.
معلم سوتو ذن ، شونریو سوزوکی گفت: "در تمرین Zazen [مراقبه ذن] می گوییم ذهن شما باید روی تنفس شما متمرکز شود ، اما راه نگه داشتن ذهن در تنفس شما فراموش کردن همه چیز در مورد خود و فقط نشستن و نفس خود را احساس کنید
بخش بزرگی از ذهن آگاهی یادگیری قضاوت کردن ، دیگران یا خودتان نیست. در ابتدا قرار است چند ثانیه متمرکز شوید و کمی بعد متوجه شوید که در واقع نگران لایحه ویزا هستید. این طبیعی است. فقط کافی است هر روز این کار را کمی تمرین کنید و سرانجام آسانتر می شود.
آرامش ، شجاعت ، خرد
ممکن است شما با نماز آرامش ، نویسنده ی متکلمان مسیحی رینولدد نیوبور آشنا باشید. می گذرد،
خدايا ، به من آرامش بخشيد تا چيزهايي را که نمي توانم تغيير دهم بپذيرم ،
شجاعت برای تغییر چیزهایی که می توانم ،
و خرد برای دانستن تفاوت.
بودیسم هیچ تعلیمی در مورد خدای توحید ندارد ، اما خدا را کنار بگذاریم ، فلسفه اساسی که در اینجا بیان شده است بسیار در مورد رها کردن است.
ذهن آگاهی ، از جمله چیزهای دیگر ، به شما کمک می کند قدردانی کنید که هرچه هست بخورید ، بخورید ، نگرانی کنید و غیره ، واقعی نیست . یا حداقل حداقل در این دقیقه واقعی نیست. این یک شبح در ذهن شماست.
شاید این اتفاق بیفتد که در گذشته چیزی واقعی شما را اذیت کرده است. و خیلی خوب ممکن است که در آینده اتفاقی بیفتد که احساس درد کنید. اما اگر آن اتفاقات درست و در حال حاضر اتفاق نمی افتد ، در حال حاضر و در حال حاضر واقعی نیستند. شما آنها را ایجاد می کنید. و هنگامی که شما قادر به درک کامل آن هستید ، می توانید آنها را رها کنید.
مطمئناً اگر کاری وجود دارد که می توانید برای بهتر شدن اوضاع انجام دهید ، باید این کار را انجام دهید. اما اگر کاری وجود ندارد که بتوانید انجام دهید ، پس در آن وضعیت سکونت نکنید. نفس بکشید و به خانه خود بیایید.
میوه های تمرین
هرچه توانایی شما در حفظ ذهن آگاه تر می شود ، می فهمید که می توانید بدون گم شدن در آن شروع به خورش کنید. و بعد می توانید بگویید "باشه ، من دوباره خورش می کنم." فقط آگاهی کامل از آنچه احساس می کنید باعث می شود "خورش" شدیدتر شود.
فهمیدم که بازگشت به یک تمرکز نفس برای چند لحظه باعث می شود که استرس شکسته شود و (معمولاً) از بین برود. با این حال ، باید استرس داشته باشم که برای بیشتر ما این توانایی یک شبه اتفاق نمی افتد. ممکن است فوراً متوجه تفاوت بزرگی نشوید ، اما اگر به آن پیوستید ، واقعاً به شما کمک می کند.
هیچ چیز به عنوان یک زندگی بدون استرس وجود ندارد ، اما ذهن آگاهی و یادگیری برای رها کردن اوضاع ، استرس را از خوردن زندگی شما حفظ می کند.
