در هم آمیختن

Interbeing اصطلاحی است که توسط Thich Nhat Hanh ابداع شده است و مورد توجه بسیاری از بودائیان غربی قرار گرفته است. اما این یعنی چه؟ و آیا "درهم آمیختگی" بیانگر تعلیم جدید در بودیسم است؟

برای پاسخ به آخرین سؤال اول - نه ، آمیختن یک آموزه جدید بودایی نیست. اما این یک روش مفید برای صحبت در مورد برخی آموزه های بسیار قدیمی است.

کلمه انگلیسی interbeing تقریبی ویتنامی tiep hien است . Thich Nhat Hanh در کتاب خود Interbeing نوشت: چهارده راهنما برای بودایی درگیر (Parallax Press ، 1987) که tiep به معنی "در تماس بودن" و "ادامه" است. هین به معنای "تحقق" و "ساختن آن در اینجا و اکنون" است. به طور خلاصه ، Tiep به معنای ارتباط با واقعیت جهان است ، در حالی که در مسیر روشنگری بودا ادامه می یابد. هین به معنای تحقق آموزه های بودا و تجلی آنها در دنیای امروز و حال است.

به عنوان دکترین ، مداخله آموزه بودا مبدا وابسته ، به ویژه در یک دیدگاه بودایی Mahayana است.

مبدا وابسته

همه پدیده ها به هم وابسته هستند. این یک آموزش اساسی بودایی به نام pratitya-samutpada یا مبدا وابسته است و این آموزش در کلیه مدارس بودیسم یافت می شود. همانطور که در Sutta-pitaka ثبت شده است ، بودا تاریخی این آموزه را در مناسبت های مختلف آموخته است.

اساساً ، این آموزه به ما می آموزد که هیچ پدیده ای وجود مستقل ندارد. هرچه هست ، به دلیل عوامل و شرایط ایجاد شده توسط پدیده های دیگر به وجود می آید. هنگامی که عوامل و شرایط دیگر از آن موجود پشتیبانی نمی کنند ، آن چیز متوقف می شود. بودا گفت ،

وقتی این است ، این است.
از ظهور این مسئله ناشی می شود.
وقتی اینطور نیست ، اینطور نیست.
از قطع این امر قطع این امر ناشی می شود.

(از Assutava Sutta ، Samyutta Nikaya 12.2 ، ترجمه Thanissaro Bhikkhu.)

این دکترین در مورد عوامل روحی و روانی و همچنین وجود چیزها و موجودات ملموس صدق می کند. بودا در آموزه های خود در مورد دوازده پیوند منشاء وابسته ، توضیح داد كه چگونه زنجیره ای بی وقفه از عوامل ، هر كدام به آخر وابسته هستند و به مرحله بعدی می انجامند ، ما را به چرخه سامرا سوخته می كند.

نکته این است که تمام وجود ، پیوند گسترده ای از دلایل و شرایط است که دائماً در حال تغییر است و همه چیز به هر چیز دیگری مرتبط است. همه پدیده ها به طور مشترک وجود دارند.

Thich Nhat Hanh این توضیح را با تشبیهی به نام ابرها در هر مقاله توضیح داد.

"اگر شما شاعر باشید ، به وضوح خواهید دید که ابری در این ورق کاغذ شناور است. بدون ابر بارانی نخواهد بود ؛ بدون باران ، درختان نمی توانند رشد کنند. و بدون درخت ، ما نمی توانیم کاغذ درست کنیم. اگر ابر اینجا نباشد ، ورق کاغذ نیز نمی تواند در اینجا باشد. بنابراین می توان گفت ابر و کاغذ به هم متصل هستند. "

Mahayana و Madhyamika

Madhyamika یک فلسفه است که یکی از پایه های بودیسم ماهایانا است. مادامیامیکا به معنای "راه میانه" است و ماهیت وجود را بررسی می کند.

مادامیامیکا به ما می گوید که هیچ چیز دارای ماهیت ذاتی و دائمی نیست. در عوض ، همه پدیده ها - از جمله موجودات ، از جمله مردم - تلاقی موقتی از شرایطی هستند که هویت را به عنوان چیزهای جداگانه از رابطه آنها با چیزهای دیگر می گیرند.

یک میز چوبی را در نظر بگیرید. این یک مجموعه از قطعات است. اگر کمی و بطور جداگانه آن را جدا کنیم ، در کدام مقطع از آن جدا می شود؟ اگر در مورد آن فکر کنید ، این یک درک کاملاً ذهنی است. ممکن است یک نفر فرض کند که هیچ میز زمانی وجود ندارد که دیگر به عنوان جدول قابل استفاده نباشد. یکی دیگر ممکن است به پشته قطعات چوبی نگاه کند و هویت جدول را روی آنها نشان دهد - این یک میز جدا شده است.

نکته این است که مونتاژ قطعات فاقد جدول ذاتی است. این یک جدول است زیرا این چیزی است که ما فکر می کنیم این است. "جدول" در ذهن ماست. گونه های دیگر ممکن است مجموعه قطعات را به عنوان غذا یا سرپناه یا چیزی که باید روی آن ریخته شود ، ببینند.

"راه میانه" Madhyamika یک راه وسط بین تصدیق و نفی است. بنیانگذار مادامیامیکا ، ناگارجونا (حدود 2 قرن قبل از میلاد) ، گفت كه نادرست است كه بگوییم پدیده ها وجود دارند ، و همچنین گفتن اینكه پدیده ها وجود ندارند ، صحیح نیست. یا ، نه واقعیت وجود دارد و نه واقعیت ؛ فقط نسبیت.

The Avatamsaka Sutra

یکی دیگر از توسعه های ماهایانا در آواتامساکا یا گل گارلند سوترا است. گل گارلند مجموعه ای از سوتراهای کوچکتر است که تأکید بر دخالت همه چیز است. یعنی همه چیزها و همه موجودات نه تنها منعکس کننده همه چیزها و موجودات بلکه تمام وجودها در کلیت آن است. به عبارت دیگر ، ما به عنوان چیزهای گسسته ای وجود نداریم. در عوض ، به عنوان ون. Thich Nhat Hanh می گوید ، ما بین یکدیگر هستیم .

Thich Nhat Hanh در کتاب خود " Miracle of Mindfulness" (Beacon Press، 1975) نوشت که به دلیل اینکه مردم واقعیت را به محفظه ها می بخشند ، آنها قادر به مشاهده وابستگی متقابل همه پدیده ها نیستند. به عبارت دیگر ، از آنجا که ما به "واقعیت" به عنوان بسیاری از اشیاء گسسته فکر می کنیم ، ما چگونگی اتصال آنها را در نظر نمی گیریم.

اما هنگامی که درک درستی از هم داشته باشیم ، می بینیم که همه چیز نه تنها به هم پیوسته است. می بینیم که همه یکی هستند و یکی همه. ما خودمان هستیم اما در عین حال همه با هم هستیم.