کلمه عبری برای بزرگتر به معنای "ریش" است و به معنای واقعی کلمه از یک فرد مسن تر صحبت می کند. در عهد عتیق بزرگان سرپرست خانوارها ، مردان برجسته قبایل و رهبران یا حاكمان جامعه بودند.
خصوصیات کتاب مقدس یک بزرگتر
- کسی که بالاتر از سرزنش است؛
- شهرت خوبی دارد؛
- وفادار به همسرش؛
- به نوشیدن سنگین داده نمی شود.
- خشونت آمیز ، نزاع یا سریع تحریک نشود.
- ملایم؛
- از داشتن مهمان لذت می برد.
- کسی که قادر به آموزش دیگران باشد؛
- فرزندانش به او احترام می گذارند و از او پیروی می کنند.
- او مؤمن جدید نیست و دارای یک عقیده قوی است؛
- متکبر نیست؛
- ناسازگار با پول نیست و پول را دوست ندارد؛
- کسی که نظم و انضباط را کنترل می کند.
بزرگان عهد جدید
اصطلاح یونانی ، presb teros ، به معنی " پیر " در عهد جدید استفاده می شود. از نخستین روزهای خود ، كلیسای مسیحی پیروی از سنت یهود منصوب كردن اقتدار معنوی در كلیسا به مردان سالخورده و بالغ تر از خرد بود.
در کتاب اعمال رسولان ، پولس رسول بزرگان را در كلیسای اولیه منصوب كرد ، و در 1 تیموتی 3: 1 7 و تیتوس 1: 6 9 ، دفتر بزرگان تأسیس شد. الزامات کتاب مقدس یک بزرگان در این بخش ها شرح داده شده است. پولس می گوید بزرگی باید بی تقصیر باشد:
یک فرد بزرگتر باید نسبت به همسر خود بی ادعا ، وفادار باشد ، مردی که فرزندانش اعتقاد دارند و به اتهام وحشی بودن و نافرمانی بودن باز نیستند. از آنجا که یک ناظم خانه خدا را اداره می کند ، او باید ناسپاس باشد - نه تحمل ، نه سریع تحمل ، نه به مستی داده شود ، نه خشونت آمیز ، و دنبال دنباله گیری از منافع نادرست نباشد. در عوض ، او باید مهمان نواز باشد ، کسی که دوست دارد آنچه را که خوب است ، خودمحور ، قائم ، مقدس و منضبط باشد. او باید محکم به پیام قابل اعتماد همانطور که آموخته است ، نگه دارد تا بتواند دیگران را با آموزه ای صحیح ترغیب کند و کسانی که مخالف آن هستند را رد کند. تیتوس 1: 6 9 (NIV)
بسیاری از ترجمه ها اصطلاح "ناظر" را برای بزرگان استفاده می کنند:
اکنون ناظر بر سرزنش قرار می گیرد ، نسبت به همسر خود وفادار ، معتدل ، خودکنترلی ، محترم ، مهمان نواز ، قادر به تدریس است ، به مستی داده نمی شود ، خشن نیست بلکه ملایم است ، نه نزاع و نه عاشق پول. او باید خانواده خود را به خوبی مدیریت کند و ببیند که فرزندانش از او پیروی می کنند و او باید به روشی که شایسته احترام کامل است ، این کار را انجام دهد. (اگر کسی نمی داند چگونه خانواده خود را اداره کند ، چگونه می تواند از کلیسای خدا مراقبت کند؟) او نباید تازه تبدیل شود ، یا ممکن است او را فهمیده و تحت همان داوری قرار دهد که شیطان است. او همچنین باید با افراد بیگانه شهرت خوبی داشته باشد تا در دام ننگ و دام شیطان نشود. (1 تیموتی 3: 2 7 ، NIV)
در کلیسای اولیه ، معمولاً در هر جماعت دو یا چند بزرگان وجود داشتند. بزرگان آموزه های کلیسای اولیه از جمله آموزش و انتصاب دیگران را آموزش و موعظه می کردند.
عملکرد یک بزرگان در مراقبت از کلیسا محور بود. به آنها وظیفه تصحیح افرادی که پیروی از دکترین تأیید نشده بودند ، داده شد. آنها به نیازهای جسمی جماعت خود و همچنین نیازهای معنوی اهمیت می دادند:
"آیا کسی از شما مریض است؟ او باید بزرگان کلیسا را دعا کند تا بر او دعا کنند و او را با روغن به نام خداوند مسح کنند." (جیمز 5:14)
بزرگان امروز در فرقه
در کلیساهای امروز ، بزرگان رهبران معنوی یا چوپان های کلیسا هستند. این اصطلاح می تواند به معنای چیزهای مختلف بسته به فرقه و حتی جماعت باشد. اگرچه همیشه عنوان افتخار و وظیفه است ، ممکن است به معنای کسی باشد که در یک جماعت به یک منطقه کامل یا شخصی که دارای وظایف خاصی است خدمت می کند.
مقام ارشد ممکن است یک دفتر مقرر یا یک دفتر غیر روحانی باشد. ممکن است بزرگتر وظایف یک کشیش و معلم را داشته باشد. او ممکن است نظارت کلی بر امور مالی ، سازمانی و معنوی داشته باشد. بزرگتر ممکن است عنوانی باشد که به یک افسر یا یک عضو هیئت مدیره کلیسا داده می شود. یک بزرگان ممکن است وظایف اداری داشته باشد یا برخی از کارهای مذهبی را انجام دهد و به روحانیت مقتول کمک کند.
در برخی فرقه ها ، اسقف ها نقش بزرگان را انجام می دهند. اینها شامل مؤسسات رومی کاتولیک ، آنگلیکن ، ارتدکس ، متدیست و لوتری است. بزرگتر مأمور دائم منتخب فرضی پارسی باستانی است که کمیته های بزرگان بزرگان حاکم بر کلیسا هستند.
فرقه هایی که در حکمرانی بیشتر جماعت هستند ممکن است توسط یک کشیش یا شورای بزرگان اداره شود. این شامل باپتیست ها و جماعت گرایان است. در کلیساهای مسیح ، جماعت طبق بزرگان کتاب مقدس توسط بزرگان مرد اداره می شوند.
در كلیسای عیسی مسیح از مقدسین روزهای اخیر ، عنوان بزرگان به مردانی كه در "مكسلیق مسیحیت" و مبلغین مذكر كلیسا مقرر شده اند داده می شود. در شاهدان یهوه ، بزرگان مردی است که برای تدریس جماعت منصوب شده است ، اما از آن به عنوان عنوان استفاده نمی شود.
