در اوایل بودیسم ، arhat (سانسکریت) یا arahant (پالی) - "شایسته یک" یا "کامل" - عالیترین آرمان یک شاگرد بودا بود. او شخصی بود که راه روشنگری را به پایان رسانده و به نیروانا رسیده است. در چینی کلمه arhat lohan یا luohan است .
Arhats در Dhammapada شرح داده شده است:
وی گفت: "هیچ موجود دنیوی دیگری برای خردمندی که مانند زمین ، از هیچ چیز رنجش نمی برد ، کسی است که به عنوان یک ستون محکم و محض مانند یک استخر عمیق و عاری از گل باشد. کردار ، که ، واقعاً با دانستن ، کاملاً آزاد شده ، کاملاً آرام و خردمندانه است. " [آیات 95 و 96؛ ترجمه Acharya Buddharakkhita.]
در کتب مقدماتی ، بودا گاهی اوقات "arhat" نیز خوانده می شود. اعراب و بودا هم کاملاً روشنگری و پاکسازی شده از همه نواقص بودند. یک تفاوت بین یک آراتا و بودا این بود که یک بودا به روشنی روشنگری می کرد ، در حالی که یک آراء توسط یک معلم روشنگری می شد.
در Sutta-pitaka ، بودا و arhats توصیف می شود که کاملاً روشن بینی و عاری از دستبندها هستند و هر دو به نیروانا می رسند. اما فقط بودا استاد همه استادان ، معلمین جهان ، کسی است که درهای همه دیگران را باز کرد.
با گذشت زمان ، برخی از مدارس اولیه بودیسم پیشنهاد کردند که یک arhat (اما نه یک بودا) ممکن است برخی عیوب و ناخالصی ها را حفظ کند. اختلاف نظر درمورد خصوصیات یک arhat شاید دلیل اختلافات زودهنگام فرقه ای بوده است.
Arahant in theravada Buddhism
بودا امروز Theravada Buddhism هنوز کلمه Pali arahant را به عنوان یک موجود کاملاً روشن بینی و پاکیزه تعریف می کند. بنابراین ، تفاوت بین یک آهان و بودا چیست؟
Theravada می آموزد که در هر دوره یا عصر یک بودا وجود دارد ، و این شخصی است که دارما را کشف می کند و آن را به جهانیان می آموزد. موجودات دیگر در آن عصر یا عصر که روشنگری را درک می کنند آراء هستند. بودا در عصر کنونی ، البته ، گوتاما بودا یا بودای تاریخی است.
Arhat در بودایسم ماهایانا
بوداییان ماهایانا ممکن است از کلمه arhat برای اشاره به یک موجود روشنفکرانه استفاده کنند ، یا ممکن است آنها arhat را کسی بدانند که در مسیر بسیار دور است اما هنوز بوداءود را متوجه نشده است. Mahayana بودایی گاهی از کلمه shravaka - "کسی که می شنود و اعلام می کند" استفاده می کند - به عنوان مترادف برای arhat . هر دو کلمه یک پزشک بسیار پیشرفته را که شایسته احترام است توصیف می کند.
افسانه های مربوط به شانزده ، هجده ، یا تعداد دیگری از اره های خاص را می توان در بودیسم چینی و تبت یافت. گفته می شود اینها بودا از میان شاگردان او برای ماندن در جهان و محافظت از دارما تا آمدن میتریا بودا انتخاب شده اند. این قوچها به همان روشی که مقدسین مسیحیان احترام می گذارند ، محترم شمرده می شوند.
آرهاتس و بدیشتاتوا
اگرچه arhat یا arahant ایده آل برای تمرین در Theravada باقی مانده است ، اما در بودای ماهایانا ایده آل تمرین bodhisattva - موجود روشنگری است که می خواهد همه موجودات دیگر را به روشنگری برساند.
اگرچه بادیستاتوا با ماهایانا همراه است ، اما این اصطلاح در اوایل بودیسم سرچشمه گرفته است و می توان در کتاب مقدس تروادا نیز یافت. به عنوان مثال ، در داستان های جاتاکا می خوانیم که قبل از تحقق بوداوه ، کسی که بودا شود ، زندگی های بسیاری را به عنوان یک بدیشتاتوا زندگی می کرد و خودش را به خاطر دیگران هدیه می کرد.
وجه تمایز میان تروادا و ماهایانا در این نیست که تروادا کمتر به روشنگری دیگران توجه دارد. در عوض ، آن را به درک دیگری از ماهیت روشنگری و ماهیت خود مربوط می شود. در ماهایانا ، روشنگری فردی از نظر متناقض است
