هندوئيسم تمام خلقت و فعاليت کيهاني آن را کار سه نيروي اساسي است که توسط سه خداي سمبل شده است ، که ترويت هندو يا "تيمورتيچ" را تشکيل مي دهد: براهما - خالق ، ويشنو - نگهدار. و شیوا ناوشکن.
برهما ، خالق
برهما خالق جهان و همه موجودات است ، همانطور که در کیهان شناسی هندو به تصویر کشیده شده است. وداها ، قدیمی ترین و مقدس ترین متون مقدس هندو ، به برهما نسبت داده می شوند ، و بنابراین برهما به عنوان پدر دارما در نظر گرفته می شود. او نباید با برهمن اشتباه گرفته شود که یک اصطلاح عمومی برای هستی عالی یا خدای متعال است. اگرچه براهما یکی از تثلیث است ، اما محبوبیت وی هیچ تفاوتی با ویشنو و شیوا ندارد. در برهما قرار است بیشتر در کتاب مقدس وجود داشته باشد تا در خانه ها و معابد. در حقیقت ، یافتن معبدی که به برهما اختصاص داده شده ، کار دشواری است. یکی از این معابد در پوشکار در راجستان واقع شده است.
تولد برهما
به گفته پوراناها ، برهما فرزند خدا است و غالباً از آن به عنوان Prajapati یاد می شود. شاتاپاتا برهمن می گوید که برهما از عالی بودن برهمن بدنیا آمد و انرژی زن معروف به مایا. برهمن با آرزوی خلق جهان ، ابتدا آب را خلق کرد ، که در آن دانه خود را قرار داد. این دانه به یک تخم طلایی تبدیل شد ، که از آن برهما ظاهر شد. به همین دلیل ، برهما همچنین به عنوان "هیرانیاگارباخ" معروف است. براساس افسانه دیگر ، برهما از گل نیلوفر آبی که از ناف ویشنو رشد کرده است ، متولد شده است.
برای کمک به او در ایجاد جهان ، برهما یازده ماد نژاد بشر را به نام "پرجاپاتیس" و هفت مریم بزرگ یا "ساپاریشیشی" به دنیا آورد. این فرزندان یا فرزندان ذهن برهما ، که از ذهن او خارج شده اند تا به جای بدن ، "ماناسپوترس" نامیده می شوند.
نماد برهما در هندوئیسم
در پانتئون هندو ، برهما معمولاً دارای چهار سر ، چهار بازو و پوست قرمز است. برهما برخلاف همه خدایان دیگر هندو ، هیچ سلاحی در دستان خود ندارد. او یک گلدان آب ، یک قاشق ، یک کتاب دعا یا وداها ، تسبیح و گاهی اوقات نیلوفر آبی نگهداری می کند. او در حالت نیلوفر آبی روی لوتوس می نشیند و بر روی یک قوچ سفید حرکت می کند و این توانایی جادویی را برای جدا کردن شیر از مخلوط آب و شیر دارد. برهما اغلب به صورت ریش بلند و سفید رنگ به تصویر کشیده می شود که هر یک از سرهایش چهار ودا را تلاوت می کند.
برهما ، کیهان ، زمان و عصر
برهما ریاست "براهمالوکا" را تشکیل می دهد ، جهانی که شامل همه شکوه های زمین و همه جهان های دیگر است. در کیهان شناسی هندو ، جهان برای یک روز به نام "براهماکالپا" وجود دارد. این روز معادل چهار میلیارد سال زمین است که در پایان آن کل جهان حل می شود. این روند "پروالایا" نامیده می شود که برای 100 سال دیگر تکرار می شود ، دوره ای که نشان دهنده طول عمر براهما است. پس از "مرگ" براهما ، لازم است که 100 سال دیگر از او بگذرد تا او دوباره متولد شود و کل آفرینش دوباره آغاز شود.
لینگا پورانا ، که محاسبات روشنی از چرخه های مختلف را نشان می دهد ، نشان می دهد که زندگی براهما در هزار چرخه یا "ماها یوگاس" تقسیم شده است.
برهما در ادبیات آمریکا
رالف والدو امرسون (1803-1882) شعری به نام "برهما" نوشت که در سال 1857 در اقیانوس اطلس منتشر شد ، که ایده های بسیاری از خواندن امرسون از کتاب مقدس و فلسفه هندو را نشان می دهد. او برهما را "واقعیت تغییرناپذیر" در تقابل با مایا ، "جهان در حال تغییر و توهین آمیز ظاهر" تعبیر کرد. آرتور کریستی (1946 99 1899) نویسنده و منتقد آمریکایی گفت: برهما بی نهایت ، بی سر و صدا ، نامرئی ، غیر قابل نفوذ ، تغییر ناپذیر ، بی شکل ، یک و ابدی است.
