تعریف علم برای مردم مشکلاتی ایجاد می کند. به نظر می رسد همه تصور می کنند که علم چیست ، اما بیان آن دشوار است. جهل در مورد علم گزینه مناسبی نیست ، اما متأسفانه یافتن عذرخواهان مذهبی که سوء تفاهم را گسترش می دهند کار سختی نیست. از آنجا که علم به بهترین وجه با روش علمی تعریف می شود ، درک دقیق علم نیز به معنای درک اینکه چرا علم بر ایمان ، شهود یا هر روش دیگری برای دستیابی به دانش برتر است.
علم و تعریف
تعریف کلاسیک از علم صرفاً حالت "دانستن" است - به ویژه دانش نظری در مقابل دانش عملی. در قرون وسطی اصطلاح "علم" به معنای متقابل با "هنرها" مورد استفاده قرار گرفت ، کلمه چنین دانش عملی. بنابراین ، "هنرهای لیبرال" و "علوم لیبرال" اساساً به معنای یکسان بودند.
فرهنگ لغت های مدرن کمی خاص تر از آن است و روشهای مختلفی را برای تعریف این اصطلاح علم ارائه می دهد:
- مشاهده ، شناسایی ، توصیف ، تحقیق تجربی و توضیح نظری پدیده ها.
- فعالیت روش شناختی ، نظم و انضباط یا مطالعه.
- فعالیتی که به نظر می رسد نیاز به مطالعه و روش دارد.
برای بسیاری از اهداف ، این تعاریف می توانند کافی باشند ، اما مانند بسیاری از تعاریف فرهنگ لغت دیگر درباره موضوعات پیچیده ، آنها در نهایت سطحی و گمراه کننده هستند. آنها فقط کمترین اطلاعات را در مورد ماهیت علم ارائه می دهند. به عنوان یک نتیجه ، از تعاریف فوق می توان برای استدلال که حتی طالع بینی یا جهیزیه واجد شرایط "علم" هستند استفاده کرد و این به سادگی درست نیست.
علم و روش شناسی
متمایز کردن علم مدرن از دیگر تلاشها نیاز به تمرکز بر روش شناسی علمی دارد - وسیله ای که علم به نتیجه می رسد. از این گذشته ، نتیجه هایی است که به تمایز علم به عنوان یکی از موفق ترین کوشش های تاریخ بشر کمک می کند. بنابراین اساساً می توان علم را به عنوان روشی برای به دست آوردن دانش معتبر (البته غیر معصوم) در مورد جهان پیرامون ما توصیف کرد. این دانش شامل توصیفاتی از آنچه اتفاق می افتد و توضیحی در مورد چگونگی وقوع آن است ، بنابراین منجر به پیش بینی آنچه باید در آینده رخ دهد ، می شود.
دانش به دست آمده از طریق روش علمی قابل اعتماد است زیرا به طور مداوم مورد آزمایش و آزمایش قرار می گیرد - بخش اعظم علوم به شدت وابسته به هم هستند ، به این معنی که هر آزمون هر ایده علمی مستلزم آزمایش سایر ایده های مرتبط در همان زمان است. دانش غیرقابل انکار نیست ، زیرا دانشمندان هیچ وقت تصور نمی کنند که به حقیقت نهایی و نهایی رسیده اند. همیشه ممکن است اشتباه شود.
دانش به دست آمده از طریق علم مربوط به جهان پیرامون ما است ، و این شامل ما نیز می شود. به همین دلیل است که علم طبیعی است: همه چیز مربوط به فرآیندهای طبیعی و وقایع طبیعی است. علم شامل هر دو توضیحات است ، که به ما می گوید چه اتفاقی افتاده است ، و توضیح که به ما می گوید چرا این اتفاق افتاده است. این نکته اخیر بسیار مهم است زیرا فقط با شناختن دلیل وقایع اتفاق می افتد که می توان پیش بینی کرد چه چیز دیگری ممکن است در آینده رخ دهد.
همچنین علم می تواند بعضاً به عنوان یک دسته یا بدنه دانش توصیف شود. وقتی این اصطلاح به این روش استفاده می شود ، گوینده معمولاً فقط علوم فیزیکی (نجوم ، زمین شناسی) یا علوم بیولوژیکی (جانورشناسی ، گیاه شناسی) را در ذهن داشته باشد. این موارد گاهی اوقات "علوم تجربی" نیز خوانده می شوند که از "علوم رسمی" متمایز می شوند که شامل ریاضیات و منطق رسمی است. بنابراین ما افرادی داریم که در مورد "دانش علمی" درباره کره زمین ، در مورد ستاره ها و غیره صحبت می کنند.
سرانجام ، علم اغلب برای مراجعه به جامعه دانشمندان و محققانی كه كار علمی انجام می دهند ، استفاده می شود. این گروه از افراد هستند که با استفاده از علم ، به طور مؤثر تعریف می کنند که علم چیست و چگونه علم انجام می شود. فیلسوفان علم تلاش می کنند توصیف کنند که چه دنباله ای ایده آل از علم به نظر می رسد ، اما این دانشمندان هستند که آنچه را که واقعاً خواهد یافت ، تعیین می کنند. در واقع ، علم "همان چیزی است که دانشمندان و جامعه علمی" انجام می دهند. "
این امر ما را به عقب می اندازد كه علم به عنوان یك روش علمی است - روش و شیوه هایی كه دانشمندان برای به دست آوردن دانش معتبر در مورد جهان پیرامون ما به كار می برند. برتری علم نسبت به سایر تلاشها برای دستیابی به دانش در این روش نهفته است. در طی دهههای متمادی ، این روش علمی به ما اطلاعاتی ارائه می دهد كه از هر سیستم دیگری كه انسان تاكنون سعی در توسعه آن داشته است - از جمله بویژه ایمان ، دین و شهود - به طور مداوم قابل اطمینان و مفید است.
