زندگی زهد را تصویر کنید - مسیحیت

زهد ، عملی برای منکر خود در تلاش برای نزدیک شدن به خدا است. این ممکن است شامل رشته هایی از قبیل روزه گرفتن ، ادب ، پوشیدن لباس ساده یا ناراحت کننده ، فقر ، محرومیت از خواب و در اشکال شدید ، فلاژلاسیون و خود مثله کردن باشد.

این اصطلاح از واژه یونانی ask sis گرفته شده است ، که به معنای تمرین ، تمرین یا ورزش بدنی است.

ریشه های زهد در تاریخ کلیسا

زهد در کلیسای اولیه وقتی رایج بود که مسیحیان پول خود را جمع کردند و یک سبک زندگی ساده و فروتنانه انجام دادند. این اشکال شدیدتر در زندگی پدران کویری شکل گرفت ، حماسه‌های لنگرانی که در سده های سوم و چهارم جدا از دیگران در صحرای آفریقای شمالی زندگی می کردند. آنها زندگی خود را بر روی جان باپتیست که در بیابان زندگی می کرد ، الگوبرداری کردند ، یک جامه موی شتر را پوشیدند و ملخ ها و عسلهای وحشی را فروختند.

این عمل خودپردازی سخت از پدر اولیه كلیسا آگوستین (354-430 میلادی) ، اسقف هیپو در آفریقای شمالی ، تأیید شد كه مجموعه ای از دستورالعمل های مربوط به راهبان و راهبه ها را در دیوان خود نوشت.

آگوستین قبل از روی آوردن به مسیحیت ، نه سال را به عنوان مانیچه گذراند ، دینی که فقر و شرف را عملی می کرد. وی همچنین تحت تأثیر محرومیت های پدران کویر قرار گرفت.

استدلال برای و علیه زهد

در تئوری ، زهد قرار است موانع دنیوی بین مؤمن و خدا را برطرف کند. دوری از حرص و طمع ، جاه طلبی ، غرور ، سكس و غذای دلپذیر برای كمك به ذلت طبیعت حیوانات و توسعه ماهیت معنوی است.

با این حال ، بسیاری از مسیحیان این جهش را انجام دادند كه بدن انسان شر است و باید با خشونت كنترل شود. آنها روی رومیان 7: 18-25:

"زیرا می دانم که هیچ چیز خوبی در من نمی ماند ، یعنی در بدن من است. زیرا من می خواهم آنچه را که درست است انجام دهم ، اما توانایی اجرای آن را ندارم. زیرا من کارهای خوبی را که می خواهم انجام نمی دهم ، بلکه شر من نمی خواهم همان کاری است که من انجام می دهم. اکنون اگر کاری را که نمی خواهم انجام دهم ، دیگر من آن کسی نیستم که این کار را انجام دهم ، بلکه گناهی است که در درون من ساکن است. اگر می خواهم درست انجام دهم ، شر در نزدیکی من است. زیرا من از قانون خدا در ذات خود لذت می برم ، اما من در اعضای خود می بینم که قانون دیگری علیه قانون ذهن من جنگ می کند و مرا اسیر قانون می کند. از گناهانی که در اعضای من ساکن است. مرد بدبخت که من هستم! چه کسی مرا از این بدن مرگ رهایی خواهد داد؟ خدا را از طریق عیسی مسیح پروردگار ما سپاسگزارم! بنابراین ، پس من خودم با ذهن خود به قانون خدا عمل می کنم گوشت من خدمت قانون گناهان است. " (ESV)

و 1 پیتر 2:11:

"عزیزم ، من شما را به عنوان افراد متجاوز و تبعید می خواهم که از احساسات گوشت ، که علیه روح شما می جنگد ، خودداری کنید." (ESV)

مخالفت با این عقیده این واقعیت است که عیسی مسیح در بدن انسان تجسم یافته است. هنگامی که مردم در کلیسای اولیه سعی در ترویج ایده فساد جسمی داشتند ، انواع مختلف بدعت ها به وجود آمد که مسیح کاملاً انسان و کاملاً خدا نبود.

علاوه بر اثبات تجسم عیسی ، رسول پولس رکورد مستقیم را در اول قرنتیان 6: 19-20 تنظیم کرد:

"آیا نمی دانید که بدنهای شما معابد روح القدس است ، چه کسی در شماست ، شما را از خدا دریافت کرده اید؟ شما مال شما نیستید ؛ شما به قیمتی خریداری شده اید. بنابراین خدا را با بدن های خود احترام کنید." (NIV)

در طی قرن ها ، زهد به اصلی ترین راهب تبدیل شده است ، یعنی عمل منزوی کردن خود از جامعه برای تمرکز بر خدا. حتی امروزه بسیاری از راهبان ارتدکس شرقی و راهبان و راهبه های کاتولیک رومی مانند راهبان Trappist پیروی از اطاعت ، ادب را انجام می دهند ، غذای ساده می خورند و لباس های ساده می پوشند. برخی حتی قسم می خورند.

بسیاری از جوامع آمیش همچنین نوعی زهد را تمرین می کنند و خود را از این قبیل وسایل برق ، اتومبیل و پوشاک مدرن برای جلوگیری از غرور و هوس های دنیوی محروم می کنند.