13 و فرزندان خردسال را نزد او آوردند تا او را لمس کند ؛ و شاگردانش كسانی را كه آورده بودند توبیخ كردند. 14 اما وقتی عیسی آن را دید ، بسیار ناراضی شد و به آنها گفت: فرزندان كوچك را تحمل كنید تا من را بیاورید و آنها را نهی نكنید ، زیرا پادشاهی خدا چنین است. 15 به راستی من به شما می گویم ، هر کس پادشاهی خدا را به عنوان یک کودک خردسال دریافت نکند ، وارد آن نمی شود. 16 و او آنها را در آغوش گرفت ، دست خود را بر روی آنها گذاشت و آنها را برکت داد.
متی 19: 13-15؛ لوقا 18: 15-17
عیسی بر کودکان و ایمان
تصورات مدرن از عیسی معمولاً باعث می شود كه او در كنار كودكان نشسته باشد و این صحنه خاص كه در متی و لوقا نیز تکرار می شود ، دلیل اصلی این امر است. بسیاری از مسیحیان احساس می کنند که عیسی به دلیل بی گناهی و تمایل به اعتماد ، رابطه ویژه ای با کودکان دارد.
ممکن است که سخنان عیسی به منظور ترغیب بیشتر پیروان خود به پذیرش قدرت از قدرت و به دنبال جستجوی قدرت باشد - این امر مطابق با گذشتگان باشد. با این حال ، چگونه معمولاً مسیحیان این مطلب را تفسیر نمی كنند و اظهارات من را به عنوان خواندن سنتی از این به عنوان ستایش ایمان بی گناه و غیرقابل اعتماد محدود می كنم.
آیا واقعاً باید اعتماد بی حد و حصر تشویق شود؟ در این متن ، عیسی به سادگی با بیان اینکه هیچ کس قادر به ورود به پادشاهی خدا نخواهد بود ، مگر اینکه اعتقاد داشته باشید - آن را به عنوان یک کودک ، به سادگی ایمان و اعتماد به نفس کودکانه بلکه به بزرگسالان نیز ترویج می کند. چیزی که اکثر متکلمان خوانده اند به این معنی است که کسانی که مایل به ورود به بهشت هستند باید ایمان و اعتماد به نفس کودکی داشته باشند.
یک مشکل این است که اکثر کودکان به طور طبیعی کنجکاوی و بدگمان هستند. ممکن است آنها از جهات مختلف تمایل به بزرگسالی داشته باشند ، اما مستعد هستند که بطور مداوم از why سؤال کنند - یعنی بهترین راه برای یادگیری آنها است. آیا واقعاً باید چنین شک و تردیدهای طبیعی به نفع ایمان کور دلسرد شود؟
حتی یک اعتماد عمومی به بزرگسالان احتمالاً نادرست است. والدین در جامعه مدرن باید یاد بگیرند که به فرزندان خود بیاموزند که نسبت به بیگانگان بی اعتماد باشند - نه با آنها گفتگو کنند و نه با آنها کنار بیایند. حتی بزرگسالانی که توسط کودکان شناخته می شوند می توانند از اختیارات خود سوء استفاده کنند و به فرزندان محترمشان مراقبت کنند ، وضعیتی که رهبران مذهبی مطمئناً از آن مصون نیستند.
نقش ایمان و اعتماد
اگر ایمان و اعتماد برای ورود به بهشت ضروری باشد در حالی که شک و شک و تردید مانعی برای آن است ، قابل بحث است که ممکن است بهشت هدفی نباشد که برای آن تلاش کنید. برطرف کردن شک و تردید ، آسیب قطعی برای کودکان و بزرگسالان است. مردم باید تشویق شوند که به نقد جدی فکر کنند ، از آنچه گفته می شود شک کنند و ادعاها را با چشم تردید بررسی کنند. به آنها نباید گفته شود كه از سؤال خودداری كنند یا از تردید خودداری كنند.
هر دینی که به طرفداران خود بی احتیاط باشد ، دینی نیست که بسیار مورد توجه قرار گیرد. دینی که چیزی مثبت و ارزشمند برای عرضه به مردم داشته باشد ، دینی است که می تواند در برابر شک و تردید و چالش های شک برانگیز ایستادگی کند. برای اینکه یک دین از سؤال خودداری کند ، این است که اعتراف کند که چیزی برای پنهان کردن وجود دارد.
در مورد "بی بند و باری" که عیسی به بچه ها در اینجا می دهد ، احتمالاً نباید به روشی تحت اللفظی خوانده شود. عهد عتیق سابقه ای طولانی از لعن و نعمت خداوند است که ملت اسرائیل را نفرین و برکت می دهد ، با این که "بی بند و باری" راهی برای کمک به یهودیان در ایجاد یک محیط اجتماعی مرفه و پایدار است. به نظر می رسید این صحنه به عنوان اشاره ای به نعمت های خدا بر اسرائیل باشد ، اما اکنون ، خود عیسی نعمت ها را انجام می دهد و فقط به کسانی که از نظر اعتقاد و نگرش برخی از شرایط را برآورده می کنند. این کاملاً متفاوت از نعمت های الهی قبلی است که در درجه اول از عضویت در منتخب مردم اخذ شده بود.
