یوگاکارا ("تمرین یوگا") شاخه فلسفی بودیسم ماهایانا است که در قرن چهارم پس از میلاد در هند ظهور کرد. تأثیر آن امروزه در بسیاری از مدارس بودیسم از جمله تبت ، ذن و شینگون آشکار است.
Yogacara همچنین به عنوان Vijanavada یا مدرسه Vijnana شناخته می شود زیرا Yogacara در درجه اول به طبیعت Vijnana و ماهیت تجربه مربوط می شود. Vijnana یکی از سه نوع ذهن است که در کتاب مقدس اوایل بودایی مانند Sutta-Pitaka مورد بحث قرار گرفته است. ویجنانا اغلب به انگلیسی به عنوان "آگاهی" ، "آگاهی" یا "دانستن" ترجمه می شود. این پنجمین از پنج Skandhas است.
ریشه های یوگاکارا
اگرچه برخی از جنبه های ریشه آن از بین رفته است ، اما مورخ بریتانیایی دامین کوان می گوید که احتمالاً اوایل یوگاکارا با شاخه گاندورا یک فرقه بودایی اولیه به نام ساروواسیوادا در ارتباط بوده است. بنیانگذاران راهبان به نامهای Asanga ، Vasubandhu و Maitreyanatha بودند که تصور می شود قبل از تبدیل به Mahayana ، ارتباطی با Sarvastivada داشته اند.
این بنیانگذاران یوگاکارا را به عنوان اصولی در فلسفه مادهایامیکا که توسط ناگارجوونا ایجاد شده بود ، می دیدند ، احتمالاً در قرن 2 قبل از میلاد. آنها معتقد بودند که مادامیامیکا با تأکید بیش از حد بر پوکی پدیده ، بیش از حد به نیهیلیسم گرایش پیدا کرده است ، اگرچه بدون شک ناگارجوونا مخالف نبود.
طرفداران مادهایامیکا یوگاکارین ها را متهم به اصل و یا اعتقاد به این امر کردند که نوعی واقعیت اساسی بنیادی پدیده است ، گرچه به نظر نمی رسد این انتقاد توصیف آموزه واقعی یوگاکارا باشد.
مدتی مدارس فلسفی یوگاکارا و مادامیامیکا رقیب بودند. در قرن هشتم ، شکل اصلاح شده یوگاکارا با یک شکل اصلاح شده از مادهایامیکا ادغام شد و این فلسفه ترکیبی بخش بزرگی از پایه های Mahayana را امروز تشکیل می دهد.
آموزشهای اساسی یوگاکارا
یوگاکارا یک فلسفه آسان برای درک نیست. دانشمندان این دانشگاه مدل های پیچیده ای را ارائه داده اند که توضیح می دهد چگونه آگاهی و تجربه از همدیگر متقاطع هستند. این مدل ها با جزئیات توضیح می دهند که موجودات چگونه جهان را تجربه می کنند.
همانطور که قبلاً گفته شد ، یوگاکارا در درجه اول نگران ماهیت vijnana و ماهیت تجربه است. در این زمینه ، می توان تصور کرد که vijnana واکنشی است که یکی از شش دانشکده (چشم ، گوش ، بینی ، زبان ، بدن ، ذهن) را به عنوان پایه خود دارد و یکی از شش پدیده مربوطه (جسم قابل مشاهده ، صدا ، بو و بو است. هرچند که شیء ملموس باشد) به عنوان مثال ، آگاهی بصری یا vijnana - دیدن - چشم را به عنوان پایه خود و یک پدیده قابل مشاهده به عنوان شیء خود دارد. هوشیاری ذهنی ذهن ( ماناس ) را به عنوان پایه و ایده و ایده یا اندیشه خود به عنوان هدف خود دارد. ویژانا آگاهی است که دانشکده و پدیده را در هم می آمیزد.
به این شش نوع vijnana ، Yogacara دو مورد دیگر اضافه کرد. هفتمین پیرنا آگاهی فریب خورده یا klista-manas است . این نوع آگاهی در مورد تفکر خودمحور است که افکار خودخواهانه و استکبار ایجاد می کند. اعتقاد به یک فرد جداگانه و دائمی از این هفتمین وانتنا ناشی می شود.
آگاهی هشتم ، آلایا-وجنانا ، گاهی اوقات "هوشیاری فروشگاه" نامیده می شود. این vijnana شامل همه برداشتهای از تجربیات قبلی است که به دانه های کارما تبدیل می شوند.
Yogacara خیلی ساده می آموزد که vijnana واقعی است ، اما اشیاء آگاهی غیر واقعی هستند. آنچه ما به عنوان اشیاء خارجی فکر می کنیم ، آگاهی های آگاهی هستند. به همین دلیل ، گاهی اوقات یوگاکارا مکتبی "فقط ذهن" خوانده می شود.
این چطوری کار میکنه؟ تمام تجربه های غیر روشن توسط انواع مختلفی از vijnana ایجاد می شود ، که تجربه یک فرد ، خود دائمی را ایجاد می کند و اشیاء هذیانی را بر واقعیت پروژه می کند. پس از روشنگری ، این حالتهای آگاهی دوتایی تغییر می یابند و آگاهی های حاصل می توانند واقعیت را بطور واضح و مستقیم درک کنند.
Yogacara در عمل
"یوگا" در این مورد یوگا مراقبه است که برای تمرین بسیار اساسی بود. یوگاکارا همچنین بر عملکرد شش کمال تأکید کرد.
دانشجویان یوگاکارا چهار مرحله از پیشرفت را پشت سر گذاشتند. در وهله اول ، دانش آموز آموزه های یوگاکارا را مطالعه می کرد تا درک خوبی از آنها داشته باشد. در مرحله دوم ، دانش آموز فراتر از مفاهیم حرکت می کند و در ده مرحله رشد یک بادیستاتوا به نام bhumi درگیر می شود . در سوم ، دانش آموز با گذر از ده مرحله به پایان می رسد و شروع به رهایی خود از نقص می کند. در چهارم ، نواقص حذف شده است و دانش آموز روشنگری را تحقق می بخشد
