بخشش چیست؟ آیا تعریفی از بخشش در کتاب مقدس وجود دارد؟ آیا بخشش کتاب مقدس به معنای مؤمن بودن خداست که تمیز تلقی می شود؟ و نگرش ما نسبت به دیگران که ما را آزار داده اند چه می تواند باشد؟
در کتاب مقدس دو نوع بخشش وجود دارد: عفو گناهان ما و الزام ما به بخشش دیگران. این موضوع آنقدر مهم است که سرنوشت ابدی ما به آن بستگی دارد.
بخشش خدا چیست؟
بشر طبیعت گناه آور دارد. آدم و حوا خدا را در باغ عدن نافرمانی کردند و انسان از آن زمان تاکنون گناه کرده است.
خدا ما را بیش از حد دوست دارد تا اجازه دهد خودمان را در جهنم نابود کنیم. او راهی را برای بخشش ما فراهم کرد و این راه از طریق عیسی مسیح است. عیسی تأیید كرد كه به طور نامشخص وقتی گفت ، "من راه و حقیقت و زندگی هستم. كسی به پدر نمی آید مگر از طریق من." (جان 14: 6 ، NIV) برنامه نجات خدا این بود که عیسی ، پسر یگانه خود را به عنوان فداکاری برای گناهان ما به جهان بفرستیم.
آن فداکاری برای برآورده شدن عدالت خداوند ضروری بود. علاوه بر این ، آن فداکاری باید بی نقص و بی نقص باشد. به دلیل ماهیت گناه آور ما ، ما نمی توانیم روابط شکسته خود را با خدا ترمیم کنیم. فقط عیسی صلاحیت انجام این کار را برای ما داشت. در شام آخر ، در شب قبل از مصلوب شدن او ، یک لیوان شراب برداشت و به رسولان خود گفت: "این خون من عهدی است که برای بخشش گناهان برای بسیاری ریخته می شود." (متی 26:28 ، NIV)
روز بعد ، عیسی بر روی صلیب درگذشت ، عذاب ناشی از ما را گرفت و گناهان ما را گناه كرد. روز سوم پس از آن ، او از مردگان برخاست و مرگ را برای همه کسانی که به عنوان نجات دهنده به او ایمان دارند ، فتح کرد. یحیی باپتیست- و عیسی دستور داد كه توبه كنیم یا از گناهان خود دور شویم تا بخشش خدا را دریافت كنیم. وقتی این کار را انجام دهیم ، گناهان ما بخشیده می شوند و از زندگی ابدی در بهشت اطمینان می کنیم.
بخشش دیگران چیست؟
به عنوان مؤمنان ، رابطه ما با خدا احیا شده است ، اما رابطه ما با همنوعان ما چه خواهد بود؟ در كتاب مقدس آمده است كه وقتی كسی به ما صدمه می زند ، ما وظیفه داریم خداوند آن شخص را ببخشد. عیسی در این مورد کاملاً واضح است:
متی 6: 14-15
زیرا اگر دیگران را ببخشید وقتی آنها علیه شما گناه می کنند ، پدر آسمانی شما نیز شما را خواهد بخشید. اما اگر گناهان آنها را به دیگران نبخشید ، پدر شما گناهان شما را نخواهد بخشید. (NIV)
امتناع از بخشش گناه است. اگر از خدا بخشش کنیم ، باید آن را به دیگران بدهیم که به ما آسیب رساندند. ما نمی توانیم کینه ای داشته باشیم یا انتقام بجوییم. ما باید به عدالت به خدا اعتماد کنیم و کسی را که به ما توهین کرده است ببخشیم. این بدان معنا نیست که باید جرم را فراموش کنیم ، معمولاً فراتر از توان ماست. بخشش یعنی رهایی دیگران از سرزنش ، رها کردن واقعه در دست خدا و حرکت به جلو.
ممکن است در صورت داشتن رابطه با شخص از سر بگیریم ، یا ممکن است که قبلاً وجود نداشته باشد. مطمئناً قربانی یک جرم هیچگونه تعهدی برای دوست شدن با فرد جنایتکار ندارد. ما آن را به دادگاهها و خداوند واگذار می کنیم تا در مورد آنها قضاوت کند.
هیچ چیز با آزادی ای که ما احساس می کنیم دیگران را ببخشیم ، مقایسه نمی شود. وقتی تصمیم نمی گیریم که ببخشیم ، ما به برده های تلخی تبدیل می شویم. ما با تحمل نابسامانی ها بیشتر صدمه دیده ایم.
لوئیس صمدس در کتاب خود "ببخش و فراموش کن" این سخنان عمیق را درباره بخشش نوشت:
"وقتی فرد متخلف را از اشتباه رها می کنی ، توموری بدخیم را از زندگی درونی خود برش می دهی. زندانی را آزاد می کنی ، اما می فهمی که زندانی واقعی خودت بود."
جمع کردن بخشش
بخشش چیست؟ کل کتاب مقدس به عیسی مسیح و مأموریت الهی او برای نجات ما از گناهان ما اشاره دارد. رسول پطرس خلاصه آن را به شرح زیر است:
اعمال 10: 39-43
ما شاهد همه کارهایی هستیم که وی در کشور یهودیان و در اورشلیم انجام داده است. آنها او را با آویزان کردن او از صلیب به قتل رساندند ، اما خداوند او را از روز مردگان در روز سوم برانگیخت و باعث دیده شدن او شد. او توسط همه مردم دیده نمی شد ، بلکه توسط شاهدانانی که خدا قبلاً انتخاب کرده بود - توسط ما که بعد از برخاستن از مردگان با او می خوردیم و می نوشیدیم. او به ما امر كرد كه به مردم موعظه كنيم و شهادت دهيم كه او كسي است كه خدا به عنوان داور زندگان و مردگان منصوب كرده است. همه انبیاء درباره او شهادت می دهند که هرکسی که به او ایمان داشته باشد از طریق نام خود آمرزش گناهان را دریافت می کند. (NIV)
